Almanya’da yaşayan, bakıma muhtaç yada ailelerinden şiddet göre Türk kökenli çocukların koruyucu olarak Alman ailelere verilmesi yıllardır tartışılan konulardan biri. Kesin sayılar bilinmemekle birlikte toplam 50 bin çocuğun devlet tarafından ailelerin ellerinden alındığı ve koruyucu ailelere verildiği tahmin ediliyor.
Çeşitli Türk derneklerinin verilerine göre ailelerinden alınan Türk çocukların sayısı ise 4 bin civarında. Bazı dernek temsilcileri gençlik dairelerinin aldığı Türk kökenli çocukların kendi dinlerinden ve kültürlerinden uzak yetişmek zorunda kaldığını, hatta bunun arkasında ‘Müslüman çocukları Hristiyanlaştırma’ planının olduğunu iddia ediyor.
İddialar üzerine 2012’de konu Türkiye’de de gündeme geldi ve dönemin Başbakan Yardımcısı Bekir Bozdağ Avrupa’da 4 bin kadar Türk çocuğun ‘Hristiyan ailelere verilerek asimile edildiğini’ söyledi. Bunun üzerine Türkiye Büyük Millet Meclisi İnsan Hakları İnceleme Komisyonu konuyla ilgili araştırma başlattı ve geçen yıl Almanya’ya gelerek burada incelemelerde bulundu.
Son olarak ise Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı ailelerden alınmasına karar verilen Türk çocuklarının kalabileceği çocuk evleri açma kararı aldı. Konuyla ilgili kararı gerekçelendiren Aile Bakanı Aysenur İslam ‘Koruyucu aileler üzerinden çocukların kültürel ve dini temellerden uzaklaştırıldıkları’ iddiasını tekrarlayarak, 2015 başında Almanya’da konsolosluklar bünyesinde çocuk evlerinin hizmete açılacağını duyurdu. Söz konusu evlerde Türk kökenli yerel uzmanlar çalışacak.
Berlin Türk Cemaati Başkanı Bekir Yılmaz, bakanlığının kararını ‘gerekli ama yetersiz bir adım’ olarak tanımlıyor:
Sosyal uzmanlar tarafından önerilen de bu durumda olan Türk çocukların kendi kültürerini unutmaması için Türk kökenli koruyucu aile sayısının artırılması.
Almanya’da gençlik daireleri çocuğun şiddet görmesi, tacize uğraması, ebeveynin çocuğa bakamayacak kadar hasta veya uyuşturu bağımlısı olması gibi durumlarda mahkeme kararı ile çocukları, koruyucu aileye verme hakkına sahip. Ancak bu durumda bile velayet genelde çocuğun ebeveyninde kalıyor. Ayrıca aileler koruyucu ailenin seçilmesinde de söz hakkına sahip, yani dinsel yada kültürel nedenlerden önerilen aileyi reddedebiliyorlar.
