1994 yılındaki Dünya Kupası’nda Roberto Baggio tarafından kaçırılan bu penaltı, finalde Brezilya ile karşılaşan İtalya’ya kupaya maloldu.
Takım psikologları ve stratejistleri uzun yıllardır, hem penaltıyı kullananların hem de kalecilerin duygularını araştırıyor, güçlü ve zayıf noktalarını bulmaya çalışıyor.
Bath Üniversitesi’nde spor uzmanı olan Ken Bray, penaltıyı golle sonuçlandırmak için kalecinin erişemeyeceği bir noktanın hedef alınması gerektiğini belirtiyor: “Eğer topu kalecinin uzanamayacağı bir noktaya hedeflerseniz, gol atma şansınız neredeyse yüzde yüz.”
Araştırmalar, kalecinin uzanabildiği noktalara hedeflenen şutların %50’sinin kurtarıldığını ortaya koyuyor. Ancak uzanılamayan bölgelere çekilen şutların %80’inden fazlası golle sonuçlanıyor.
‘Nasıl gol atılır’ adlı kitabın yazarı olan Bath Üniversitesi spor uzmanı Ken Bray, heyecan nedeniyle, teknik direktörün ilk şutu takımın en iyi oyuncusuna kullandırmaması gerektiğini belirtiyor: “En iyi sonuç; en az tecrübeli oyuncunun ilk, en çok tecrübelininse son penaltıyı kullanmasıyla elde ediliyor.”
Oyuncular da buna katılıyor. Ayrıca, atışı yapmadan önce topa koşarken fikir değiştirilmemesi gerektiğini belirtiyorlar.
Lee Smith, “Düşündüğüm teknik sağ ayağımla, topu sağıma atmaktı,” diyor.
Kaleciler de oyuncuları yanıltma arayışı içinde.
Nick Croucher, “Oyuncu topa doğru hareketlendiğinde, topu elimde tutuyorum, böylece gelip benden almaları gerekiyor. Geri yürürlerken de bende biraz öne çıkıyorum, hakem de bana çizgime dönmemi söylüyor. Yani, amaç dikkat dağıtmak,” diyor.
Ken Bray, teknik direktörlerin penaltı kullanacak oyuncuları gönüllü olanlardan değil, bu stresli görevi yerine getirebilecek oyuncular arasından bizzat kendisinin belirlemesi gerektiğinin altını çiziyor.
