Amerika'daki mülteci yerleştirme merkezleri, Dışişleri Bakanlığı'nın talimatı üzerine elemanlarını işten çıkarıyor ve faaliyet kapsamını daraltıyor. Trump Yönetimi, 2018 Mali Yılı'nın birinci yarısında sadece on bin mülteci kabul etti. Bu, mülteci yerleştirme programının 38 yıllık tarihindeki en düşük rakam olarak kayıtlara geçti. Dışişleri Bakanlığı’na göre, mülteci yerleştirme merkezlerinin ”randımanını arttırmak ve kapasite aşımını azaltmak” için bu kesintiler gerekli. Ancak mülteci hakları savunucuları, bu uygulamanın uzun vadede zararlı olacağı uyarısında bulunuyor.
Afrika'dan yola çıkan Ebeula ailesi, Dubai üzerinden aktarmalı olarak New York'a geldi. New York'tan Lancaster'a geçen aile, bazı yeni kuralları öğrenmeye çalışıyor.
Kongolu aile, Church World Service adlı yardım örgütünün kendileri de bir zamanlar mülteci olan çalışanlarını dinliyor.
Mültecilerin girişini yapmak, Lancaster'daki göçmen ve mülteci dairesinin işlerinden sadece biri.
Trump Yönetimi'nin yaptığı kesintiler nedeniyle Amerika'ya ayak basan mülteci sayısı yarı yarıya azaldı.
Bazı çalışanlar işten çıkarıldı.
Lancaster'daki yardım örgütünün direktörü Sheila Mastropietro'ya göre bu durum, özellikle Amerika'nın gelecekte daha fazla mülteci almaya karar vermesi halinde ciddi bir olumsuzluk.
Sheila Mastropietro, ”İşten çıkarılan elemanlar başka mesleklere yönlendirilecek. Ancak göçmenlik politikasının değişmesi ve daha fazla mülteci kabul edilmesi halinde bu sistemi yeniden kurmak gerekecek, bunun da bir maliyeti olacak. Amerikan Hükümeti'nin yeterli parası var. En azından bu sayıyı yılda 75 bin mülteciye çıkarmalıyız.” şeklinde konuşuyor.
Mültecilere yeni hayatlarına uyum sağlamada yardımcı olan eğitimli eleman sayısı azalıyor. Kongolu bu aile Lancaster'a yaklaşık bir ay önce geldi.
Bugünkü programda kentin otobüs sistemi öğretiliyor. Mülteciler, çevrelerindeki herşeye yabancı.
Lancaster'a iki yıl önce gelen gönüllü Doucks Kalamba, mültecilerin nelerle karşılaştığını çok iyi biliyor.
Doucks Kalamba, kendilerinin burada kullandığı İngilizce'nin, Afrika İngilizcesi'nden daha değişik olduğunu söylüyor. Bir kültürden diğerine geçiş yapmanın da zaman aldığını sözlerine ekliyor.
Bir başka zorluksa iş bulabilmek. Ancak Lancaster'daki büro, mültecileri, bölgede faaliyet gösteren şirketlerde işe yerleştiriyor. İşe giren mülteci oranı yüzde 80.
Lancaster bir yandan da mültecilere kucak açan ve onları benimseyen bir kent.
Mültecilerin çoğunun alışveriş yaptığı çarşıdaki iş sahipleri, onları sıcak karşılıyor.
Bruce Markey'e göre, size muhtaç olan insanları kollarınızı açıp karşılamazsanız hiçbir şeyin değeri yok demektir.
Ancak Trump Yönetimi'nin genel olarak göçmenliğe daha kısıtlayıcı yaklaşımını benimseyenler de var.
Mark Vergenes, ”Ben frene basmaktan yanayım. Ülkemize kimlerin geldiğinden emin olmalıyız. Bir yandan da özellikle iş çevreleri açısından baktığımda bilgi ve beceriye dayalı göçmenliği kabul edebiliyorum. Kısa sürede birçok kişiye kapınızı açacaksanız iyi bir planınız olmalı.” şeklinde konuşuyor.
Yeni evlerinde toplanan Ebeula ailesi, Afrika'nın sıcak havasını özlüyor. Kongo'dan kaçan ve yıllardır Tanzanya'da bir mülteci kampında yaşayan Mtabi Ebeula, artık huzur istiyor.
Mtabi Ebeula, Amerika'nın kendilerini hoş karşılayacaklarını umuyor.
Aile, geleneksel Kongo yemekleri yiyerek memleket özlemini bir nebze de olsa gidermeye, Amerika'daki yeni hayata alışmak için yapılması gerekenlerin yükünü kısa süreliğine unutmaya çalışıyor.
Aile fertleri, yemek bittikten, bulaşıklar yıkandıktan sonraysa Afrika'ya bir daha dönemeyeceleri gerçeğiyle bir kez daha başbaşa kalıyor.
