BRÜKSEL —
Avrupa Birliği vatandaşlarının vicdanı olarak bilinen Avrupa Parlamentosu, 1979’dan bu yana en zor dönemlerinden birine hazırlanıyor. Avrupa Parlamentosu’nun 751 üyesini belirlemek amacıyla yapılan seçimlerin, “Avrupa ruhuna tam ters nitelikte" bir tablo oluşmasına neden olduğu yorumları yapılıyor.
Ana akım siyasi partiler koltuk sayısı bakımından belirgin üstünlüklerini korusalar da bundan yıllar önce tahmin bile edilemeyecek ancak ulusal politikalardaki hatalar ve Brüksel’in sürekli günah keçisi haline getirilmesinin sonucu olarak göstere göstere gelen “tehlike” Avrupa Parlamentosu’nun kapısından, hem de sokaktaki vatandaşın onayıyla girdi.
Avrupa Birliği’ni dışarıdan “yıkamayan” aşırı sağcı ve Avrupa karşıtı akımlar önümüzdeki beş yıllık dönemde “Truva Atı” rolü oynayarak, çoğunun “canavar” olarak tanımladığı Avrupa Birliği’ne içeriden zarar vermeye çalışacak.
Sonuç her ne kadar sandıktan çıksa da durum hiç de iç açıcı değil. Avrupa Parlamentosu’na üye gönderecek siyasi partilere bakıldığında durumun ciddiyeti daha iyi anlaşılıyor.
Avrupa demokrasisinin öncülerinden olan ve ilkeler konusunda en ufak eleştiriyi hakaret sayan Fransa, Avrupa Birliği’ndeki aşırı sağın, hatta ırkçıların itici gücü haline geldi. Marine Le Pen’in liderliğindeki Ulusal Cephe, kesin olmayan sonuçlara göre Avrupa Parlamentosu’na 24 üye gönderecek. Fransa’nın bu kurumdaki toplam parlamenter sayısının 74 olduğu düşünüldüğünde durumun ciddiyeti daha net anlaşılıyor.
“Irkçı parlamenter katkısı” Fransa’yla sınırlı olmayacak. Avusturya, Hollanda ve Danimarka’dan 4’er, Macaristan’dan 3, Finlandiya ve İsveç’ten 2’şer ve Belçika’dan 1 ırkçı parlamenterin Avrupa Parlamentosu’na girmesi bekleniyor.
Bu dönemki Avrupa Parlamentosu’nun “bir başka yeniliğini” de tarihinde ilk kez Neonazi parlamenterlere ev sahipliği yapacak olması oluşturuyor. Yunanistan’dan 3, Almanya’dan da 1 Neonazi parlamenter Avrupa Parlamentosu’nda yer alacak.
Bu sayılar doğrultusunda yapılacak bir hesaplama, ırkçı ve Neonazi parlamenterlerin toplamının 48’e ulaşacağını gösteriyor.
Avrupa Parlamentosu’nda “Truva Atı” rolü oynayacak bir başka eğilimi de Avrupa karşıtları oluşturuyor. Irkçı partilerle bazı alanlardaki politikaları kesişse de her Avrupa karşıtı partiyi ırkçı olarak adlandırmak söz konusu değil.
Avrupa karşıtlarının önemli itici gücünü İngiliz UKIP oluşturacak. İngiltere’deki siyaset sahnesinde depreme neden olan UKIP’in Avrupa Parlamentosu’na 23 üye sokması bekleniyor. İtalya’dan 25, Polonya’dan 23, Almanya’dan 7, Çek Cumhuriyeti’nden 2 Avrupa karşıtının Avrupa Parlamentosu üyesi olması öngörülüyor.
Bu da Avrupa karşıtlarının sayısının 80'e ulaşacağı anlamına geliyor. İki eğilimin toplam sayısı da 128’e ulaşıyor.
Avrupa Parlamentosu’nun toplam üye sayısının 751 olduğu düşünüldüğünde bu iki grubun çalışmaları tamamen bloke etmelerinin ya da kararların kendi istekleri doğrultusunda çıkmasını sağlamalarının mümkün olmadığı görülüyor.
Bununla birlikte her iki eğilimin de çalışmaları aksatmalarına, Avrupa Parlamentosu’nu şov alanı olarak kullanmalarına, gereksiz gerginliklere neden olmalarına ve Avrupa ilke ve kurallarını her fırsatta çiğnemeye çalışacaklarına kesin gözüyle bakılıyor.
Avrupa Parlamentosu’nda siyasi bir grup oluşturabilmek için en az 7 Avrupa Birliği ülkesinden 25 parlamenter gerekiyor. Matematiksel olarak ırkçıların grup kurması mümkün görünse de siyasi olarak durum karmaşıklığını koruyor. Bunun nedeni de ilgili partiler arasında belli konularda ciddi yaklaşım farkı bulunması. Aynı durum Avrupa karşıtı partiler için de geçerli.
Ana akım siyasi partiler koltuk sayısı bakımından belirgin üstünlüklerini korusalar da bundan yıllar önce tahmin bile edilemeyecek ancak ulusal politikalardaki hatalar ve Brüksel’in sürekli günah keçisi haline getirilmesinin sonucu olarak göstere göstere gelen “tehlike” Avrupa Parlamentosu’nun kapısından, hem de sokaktaki vatandaşın onayıyla girdi.
Avrupa Birliği’ni dışarıdan “yıkamayan” aşırı sağcı ve Avrupa karşıtı akımlar önümüzdeki beş yıllık dönemde “Truva Atı” rolü oynayarak, çoğunun “canavar” olarak tanımladığı Avrupa Birliği’ne içeriden zarar vermeye çalışacak.
Sonuç her ne kadar sandıktan çıksa da durum hiç de iç açıcı değil. Avrupa Parlamentosu’na üye gönderecek siyasi partilere bakıldığında durumun ciddiyeti daha iyi anlaşılıyor.
Avrupa demokrasisinin öncülerinden olan ve ilkeler konusunda en ufak eleştiriyi hakaret sayan Fransa, Avrupa Birliği’ndeki aşırı sağın, hatta ırkçıların itici gücü haline geldi. Marine Le Pen’in liderliğindeki Ulusal Cephe, kesin olmayan sonuçlara göre Avrupa Parlamentosu’na 24 üye gönderecek. Fransa’nın bu kurumdaki toplam parlamenter sayısının 74 olduğu düşünüldüğünde durumun ciddiyeti daha net anlaşılıyor.
“Irkçı parlamenter katkısı” Fransa’yla sınırlı olmayacak. Avusturya, Hollanda ve Danimarka’dan 4’er, Macaristan’dan 3, Finlandiya ve İsveç’ten 2’şer ve Belçika’dan 1 ırkçı parlamenterin Avrupa Parlamentosu’na girmesi bekleniyor.
Bu dönemki Avrupa Parlamentosu’nun “bir başka yeniliğini” de tarihinde ilk kez Neonazi parlamenterlere ev sahipliği yapacak olması oluşturuyor. Yunanistan’dan 3, Almanya’dan da 1 Neonazi parlamenter Avrupa Parlamentosu’nda yer alacak.
Bu sayılar doğrultusunda yapılacak bir hesaplama, ırkçı ve Neonazi parlamenterlerin toplamının 48’e ulaşacağını gösteriyor.
Avrupa Parlamentosu’nda “Truva Atı” rolü oynayacak bir başka eğilimi de Avrupa karşıtları oluşturuyor. Irkçı partilerle bazı alanlardaki politikaları kesişse de her Avrupa karşıtı partiyi ırkçı olarak adlandırmak söz konusu değil.
Avrupa karşıtlarının önemli itici gücünü İngiliz UKIP oluşturacak. İngiltere’deki siyaset sahnesinde depreme neden olan UKIP’in Avrupa Parlamentosu’na 23 üye sokması bekleniyor. İtalya’dan 25, Polonya’dan 23, Almanya’dan 7, Çek Cumhuriyeti’nden 2 Avrupa karşıtının Avrupa Parlamentosu üyesi olması öngörülüyor.
Bu da Avrupa karşıtlarının sayısının 80'e ulaşacağı anlamına geliyor. İki eğilimin toplam sayısı da 128’e ulaşıyor.
Avrupa Parlamentosu’nun toplam üye sayısının 751 olduğu düşünüldüğünde bu iki grubun çalışmaları tamamen bloke etmelerinin ya da kararların kendi istekleri doğrultusunda çıkmasını sağlamalarının mümkün olmadığı görülüyor.
Bununla birlikte her iki eğilimin de çalışmaları aksatmalarına, Avrupa Parlamentosu’nu şov alanı olarak kullanmalarına, gereksiz gerginliklere neden olmalarına ve Avrupa ilke ve kurallarını her fırsatta çiğnemeye çalışacaklarına kesin gözüyle bakılıyor.
Avrupa Parlamentosu’nda siyasi bir grup oluşturabilmek için en az 7 Avrupa Birliği ülkesinden 25 parlamenter gerekiyor. Matematiksel olarak ırkçıların grup kurması mümkün görünse de siyasi olarak durum karmaşıklığını koruyor. Bunun nedeni de ilgili partiler arasında belli konularda ciddi yaklaşım farkı bulunması. Aynı durum Avrupa karşıtı partiler için de geçerli.
