Minh sonunda ailesiyle Amerika’ya varmış. Bugün bir film yapımcısı olan Nguyen eşi ve erkek kardeşinin ailesiyle beraber Los Angeles’ta yaşıyor. Ngyuyen’in acı ve cesaret öyküsü tüm göçmenler için hala bir ilham kaynağı.
Minh Nguyen ilk filmi olan “Dokunuş” Vietnamlı geçmişinin izlerini taşıyor: “Eğer Amerika’ya gelmeseydik film yapımcısı olur muydum? Büyük ihtimalle hayır.”
Minh ve eşi Los Angeles’ta yaşıyor. Erkek kardeşi Long da eşi ve çocuklarıyla Minh’in arka bahçesindeki evde kalıyor.
Minh ve Long 10 kardeşli bir aileden geliyor ancak bu iki kardeşin yaşamları diğerlerinden ayrı olarak hep birbirlerine bağlı geçmiş.
Long Nguyen, “Ona ben bakardım. Annem onu doğurduğunda doğum odasına girip Minh’i gördüğüm anı hatırlıyorum” diyor.
Yakında Long’un bakacağı yeni bir çocuk aileye katılacak. Minh ve eşi ilk çocuklarının doğumunu bekliyor: “Çocuklarım yeterince büyüdüğünde herhalde ailemin beni Amerika’ya getirme macerasını onlara anlatırım.”
Long ve Minh Vietnam’daki savaşa tanık olmuş. Long savaşın korkutucu anlarını hala hatırlıyor: “Her gece merdiven altına saklanırdık çünkü orası evin en sağlam yeriydi. Mahalleden sesler gelirdi ve sabah uyandığımızda hangi evin isabet aldığını görürdük.”
Aile küçük gruplar halinde teknelerle savaştan, Vietnam’dan kaçmaya karar vermiş. Long ülkeden kaçan ilk gruptaymış. Birkaç yıl sonra 8 yaşındaki Minh diğer aile üyeleriyle kaçmış. Tekneyle kaçan birçok Vietnamlı gibi Minh ve diğer mülteciler suda uzun süre sürüklenmiş: “Teknede bir rahip vardı. Suya açıldığımızda herkes ölmeye hazır gibiydi. O yüzden rahip son kez bir ayin düzenledi.”
Ailenin tüm üyeleri hayatta kalıp Amerika’ya varmış. Minh okulda başarılı olmuş ve liseyi birincilikle bitirerek Amerikan vatandaşı olmuş: “Çok duygulanmıştım ve çok gururlanmıştım. Bir şey başardığımı hissetmiştim.”
Minh üniversitede biyoloji okumuş ancak gerçek tutkusu film yapımcılığı olmuş: “Long gibi bir abiye sahip olmak harika. O benim önüme bir yol açtı.”
O zamanlar Long fakir ama mutlu bir sanatçıymış: “Annemin ona bu yüzden çok bağırdığını hatırlıyorum. Ancak o çok cesurdu ve gittiği yoldan dönmedi.”
Minh sinema okuluna yazılmış, mezun olmuş ve tutkusunun peşinden gitmiş. Abisi Long’un Minh’in ilk filminde rolü var. “Dokunuş” filmi Vietnamlı bir manikürcü ile araba tamircisinin ilişkisini konu alıyor: “Vietnam Uluslararası Film Festivali’nde seyirci ödülünü aldık. Bu benim için ilginçti. Çünkü ailem beni Amerika’ya getirdiği ve daha iyi fırsatlar sunduğu için ben Vietnam’a bu filmi sunabildim.”
Minh çocuğunun da Amerika’da kendisinin sahip olduğu fırsatlara sahip olacağını söylüyor: “Ben çocuğuma yalnızca bir yolculuğa çıkmasını ve yolun nerede sonlanacağı konusunda endişe duymaması gerektiğini söyleyeceğim.”
Minh siyasi sığınmacılara vatandaşlık veren bir program sayesinde Amerikan vatandaşlığına geçmiş. 2012 yılında Amerika 44 bin siyasi sığınma başvurusu almış ve bunlardan yaklaşık 12 bini kabul edilmiş.
Minh Nguyen ilk filmi olan “Dokunuş” Vietnamlı geçmişinin izlerini taşıyor: “Eğer Amerika’ya gelmeseydik film yapımcısı olur muydum? Büyük ihtimalle hayır.”
Minh ve eşi Los Angeles’ta yaşıyor. Erkek kardeşi Long da eşi ve çocuklarıyla Minh’in arka bahçesindeki evde kalıyor.
Minh ve Long 10 kardeşli bir aileden geliyor ancak bu iki kardeşin yaşamları diğerlerinden ayrı olarak hep birbirlerine bağlı geçmiş.
Long Nguyen, “Ona ben bakardım. Annem onu doğurduğunda doğum odasına girip Minh’i gördüğüm anı hatırlıyorum” diyor.
Yakında Long’un bakacağı yeni bir çocuk aileye katılacak. Minh ve eşi ilk çocuklarının doğumunu bekliyor: “Çocuklarım yeterince büyüdüğünde herhalde ailemin beni Amerika’ya getirme macerasını onlara anlatırım.”
Long ve Minh Vietnam’daki savaşa tanık olmuş. Long savaşın korkutucu anlarını hala hatırlıyor: “Her gece merdiven altına saklanırdık çünkü orası evin en sağlam yeriydi. Mahalleden sesler gelirdi ve sabah uyandığımızda hangi evin isabet aldığını görürdük.”
Aile küçük gruplar halinde teknelerle savaştan, Vietnam’dan kaçmaya karar vermiş. Long ülkeden kaçan ilk gruptaymış. Birkaç yıl sonra 8 yaşındaki Minh diğer aile üyeleriyle kaçmış. Tekneyle kaçan birçok Vietnamlı gibi Minh ve diğer mülteciler suda uzun süre sürüklenmiş: “Teknede bir rahip vardı. Suya açıldığımızda herkes ölmeye hazır gibiydi. O yüzden rahip son kez bir ayin düzenledi.”
Ailenin tüm üyeleri hayatta kalıp Amerika’ya varmış. Minh okulda başarılı olmuş ve liseyi birincilikle bitirerek Amerikan vatandaşı olmuş: “Çok duygulanmıştım ve çok gururlanmıştım. Bir şey başardığımı hissetmiştim.”
Minh üniversitede biyoloji okumuş ancak gerçek tutkusu film yapımcılığı olmuş: “Long gibi bir abiye sahip olmak harika. O benim önüme bir yol açtı.”
O zamanlar Long fakir ama mutlu bir sanatçıymış: “Annemin ona bu yüzden çok bağırdığını hatırlıyorum. Ancak o çok cesurdu ve gittiği yoldan dönmedi.”
Minh sinema okuluna yazılmış, mezun olmuş ve tutkusunun peşinden gitmiş. Abisi Long’un Minh’in ilk filminde rolü var. “Dokunuş” filmi Vietnamlı bir manikürcü ile araba tamircisinin ilişkisini konu alıyor: “Vietnam Uluslararası Film Festivali’nde seyirci ödülünü aldık. Bu benim için ilginçti. Çünkü ailem beni Amerika’ya getirdiği ve daha iyi fırsatlar sunduğu için ben Vietnam’a bu filmi sunabildim.”
Minh çocuğunun da Amerika’da kendisinin sahip olduğu fırsatlara sahip olacağını söylüyor: “Ben çocuğuma yalnızca bir yolculuğa çıkmasını ve yolun nerede sonlanacağı konusunda endişe duymaması gerektiğini söyleyeceğim.”
Minh siyasi sığınmacılara vatandaşlık veren bir program sayesinde Amerikan vatandaşlığına geçmiş. 2012 yılında Amerika 44 bin siyasi sığınma başvurusu almış ve bunlardan yaklaşık 12 bini kabul edilmiş.
