GOODFIELD, ILLINOIS —
Tonlarca ağırlıktaki bu tahta parçaları bazıları için çöp gibi görünse de, Paul Wever aynı görüşte değil: “Buraya baktığımda bir hazine görüyorum.”
Endüstriyel atıkları olan şirketler yıllardır çöplerini Paul Wever’e veriyor.
Wever de bu örnekte olduğu gibi atıkları, gübre veya yakıta dönüştürüp satıyor: “Müşterilerim atıklarını toplamam için bana para veriyor. Ben de bu atıkları yeni ürünlere dönüştürüyorum.”
Paul Wever’in sırrı, ne ürettiğinde değil, nasıl ürettiğinde. Mühendis olan Wever, yeni bir biyo atık tesisi kuruyor ve bunu yaparken de yeniden dönüşümden edinilmiş malzeme kullanıyor. İkinci el dökme beton ve konteynırlar da buna dahil: “Bu tesisi geleneksel yollarla yapsak bize 5-6 milyona malolurdu. Ama yeniden dönüşümlü malzemeyle maliyeti 1.5-2 milyon dolara indirdik.”
Paul Wever, yeni tesisin türünün ilk örneği olduğunu söylüyor. Bu yüzden de ruhsat almakta zorlanmış: “Paul projesini bize anlattığında açıkçası biraz şüpheliydik, çünkü karşılaştırma yapacağımız bir örnek yoktu.”
Belediye Meclisi Başkanı Stan Glazer, sonunda Wever’in kendilerini ikna ettiğini söylüyor: “Projeye onay verdikten sonra yığınlar halinde inşaat alanına gelen çöpleri görünce pişman olduk ama Paul bir süre sonra bizi yeniden ikna etmeyi başardı.”
Paul, tesisi kredi almadan tamamlamayı planlıyor: “Belediyeden proje için aldığım fon, toplam masrafın %18’i. Bu elbette çok az ama en azından ilk adımı atmamda etkili oldu. Geri kalan tüm proje masraflarını ben karşılıyorum.”
Paul Wever, atıklardan inşa ettiği katı atık dönüşüm tesisinin tüm dünyaya örnek olmasını istiyor. Bu şekilde milyonlarca ton tahta ürünün yeniden kazanılarak, ormanların korunacağını düşünüyor: “Tekerleği yeniden icat etmiyorum, ama bu şekilde doğayı ve dünyayı daha iyi koruyabileceğimizi düşünüyorum.”
Endüstriyel atıkları olan şirketler yıllardır çöplerini Paul Wever’e veriyor.
Wever de bu örnekte olduğu gibi atıkları, gübre veya yakıta dönüştürüp satıyor: “Müşterilerim atıklarını toplamam için bana para veriyor. Ben de bu atıkları yeni ürünlere dönüştürüyorum.”
Paul Wever’in sırrı, ne ürettiğinde değil, nasıl ürettiğinde. Mühendis olan Wever, yeni bir biyo atık tesisi kuruyor ve bunu yaparken de yeniden dönüşümden edinilmiş malzeme kullanıyor. İkinci el dökme beton ve konteynırlar da buna dahil: “Bu tesisi geleneksel yollarla yapsak bize 5-6 milyona malolurdu. Ama yeniden dönüşümlü malzemeyle maliyeti 1.5-2 milyon dolara indirdik.”
Paul Wever, yeni tesisin türünün ilk örneği olduğunu söylüyor. Bu yüzden de ruhsat almakta zorlanmış: “Paul projesini bize anlattığında açıkçası biraz şüpheliydik, çünkü karşılaştırma yapacağımız bir örnek yoktu.”
Belediye Meclisi Başkanı Stan Glazer, sonunda Wever’in kendilerini ikna ettiğini söylüyor: “Projeye onay verdikten sonra yığınlar halinde inşaat alanına gelen çöpleri görünce pişman olduk ama Paul bir süre sonra bizi yeniden ikna etmeyi başardı.”
Paul, tesisi kredi almadan tamamlamayı planlıyor: “Belediyeden proje için aldığım fon, toplam masrafın %18’i. Bu elbette çok az ama en azından ilk adımı atmamda etkili oldu. Geri kalan tüm proje masraflarını ben karşılıyorum.”
Paul Wever, atıklardan inşa ettiği katı atık dönüşüm tesisinin tüm dünyaya örnek olmasını istiyor. Bu şekilde milyonlarca ton tahta ürünün yeniden kazanılarak, ormanların korunacağını düşünüyor: “Tekerleği yeniden icat etmiyorum, ama bu şekilde doğayı ve dünyayı daha iyi koruyabileceğimizi düşünüyorum.”
