Ukrayna’da devlet başkanlığı seçimini Rusya yanlısı Başbakan Viktor Yanukoviç’in kazandığının açıklanmasından sonra başlayan gelişmeleri mercek altına alan Christian Science Monitor, Amerika ile Avrupa Birliği’nin Ukrayna konusunda ortak tavır geliştirmesinin ve baskı yapmasının son derece önemli olduğunu vurguluyor. Ukrayna’da Rusya ile Batı’nın da karşı karşıya geldiğini belirten gazete, herşeye rağmen son sözü dış baskıların ve güçler dengesinin değil Ukrayna halkının söyleyeceği görüşüne yer veriyor:
"Yüzeysel bir gözlemci, Soğuk Savaş sonrasında özgürlükle zorbalık arasındaki mücadelenin bittiği görüşünü savunabilir. Ancak açıkça görülüyor ki bu mücadele daha küçük ölçekte de olsa sürüyor. Ukrayna, Putin’in Rusya’nın yakın çevresinde “denetim altındaki demokrasilerle” ekonomik ortaklık kurma planı açısından büyük önem taşıyor. Batı ise Ukrayna’da demokrasi ve serbest pazar ekonomisinin egemen olmasını, hatta süreç içinde Rusya’daki baskıcı eğilimi geri çevirecek bir etki oluşturmasını istiyor. Doğu ve Batı bu nedenlerle Ukrayna’daki sorunun çözümü için ciddi bir baskı uyguluyor. Ancak en önemli baskı içeriden geliyor. Avrupa’da son dönemde gerçekleşen kadife devrimlerden gereken dersi alan Ukraynalılar kendi barışçıl reformları için sahneye çıkıyor."
Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin’in Ukrayna’da izlediği politikayı ve kendi ülkesinde merkezi yönetimin gücünü artırmayı amaçlayan girişimlerini eleştiren USA Today, Putin’in demokrasi anlayışını sorguluyor. Putin’in bazı tavırlarının Soğuk Savaş dönemindeki rekabeti hatırlattığını belirten gazete, Kremlin’in şu anda terörle mücadelede Amerika’nın müttefiki olması sayesinde yaptırımlardan kurtulduğunu savunuyor:
"Rusya ile asıl sorun çizgiyi nerde ve nasıl çekmek gerektiği konusunda yaşanıyor. Rusya, muhaliflerin Gulag’a gönderildiği o eski kötü günlerden çok uzaklaşmış değil. Ancak bir yandan da komşu Ukrayna’da meşru çıkarları var. Ayrıca Putin Rusya’da çok popüler. Ukrayna’da da benzer bölünmeler var. Doğu Ukrayna’daki Rusya yanlısı liderler ülkenin bölünmesini bile önerdi. Bunlar, demokrasinin kaçınılmaz sorunları. Ancak Rusya ile Ukrayna’da, iktidardakilerin oyuna hile karıştırmasına engel olmanın yolları mevcut değil. Gerçek dünyada, bütün ülkelere uyan tek bir demokrasi biçimi yok ama temel standartları var. Ukrayna için de, Putin için de bu geçerli."
Washington Post ise, Kaliforniya Üniversitesi’nden Brian Gifford’un Irak’taki Amerikan kayıplarıyla ilgili ilginç bir makalesine yer veriyor. Amerika’nın İkinci Dünya Savaşı’nda 405,000, Vietnam’da 58,000 asker kaybettiğini hatırlatan yazar, Irak’ta 1200 Amerikan askerinin ölmesinin fazla önemli görülmeyebileceğini kaydediyor ancak savaş ve tıp teknolojisindeki gelişmeler, düşmanın gücü ve diğer faktörler hesaba katıldığında bu rakamın bile aslında yüksek olduğunu vurguluyor. Gifford, bu analizler sonucunda Amerika’nın Irak’taki varlığının uzun vadede sürdürmesinin zor olduğu sonucuna varıyor:
"Kaygı verici bir başka gelişme de, Nisan ayında Felluce’ye düzenlenen ilk saldırıdan sonra günlük kayıp sayısının üç kat artması. İşler iyiye değil, kötüye gidiyor. Elbette Amerikan güçleri daha fazla kayıp verdiriyor. Ancak verdiği ağır kayıplara rağmen isyanın daha da etkin hale gelmesi bir zafer olarak tanımlanabilecek çıkış stratejisini zorlaştırıyor. Eğer tarihten ders alınacaksa, maliyetin yüksek olacağı görülmelidir."
Kongrenin Amerikan Uzay ve Havacılık Dairesi NASA’ya 2005 yılında 16,2 milyar dolar bütçe verilmesini onayladığını hatırlatan New York Times, bunun NASA’yı bazı zor tercihlere zorlayacağının altını çiziyor. Gazete, NASA’nın uluslararası uzay istasyonuna ayırdığı harcamaları azaltması gerektiği görüşünü öne sürüyor:
"Başlanmış bir işi bitirme arzusunun yanı sıra, uzay istasyonunu tamamlama düşüncesinin asıl nedeni, işbirliği yapılan diğer ülkelerin bu işten vazgeçilmesi durumunda tepki duyacakları düşüncesidir. Ancak gerçekten daha önemli uzay araştırmalarını yapmak için bu projenin ortaklarını uzay istasyonundan bazı kısıntılara ikna etmek pekala mümkün olabilir."