New York Times Ankara ile Şam arasındaki yakınlaşmanın Suriye’de büyük bir umut yarattığını yazıyor. Haberde, iki ülke arasındaki yakınlaşmanın sadece ekonomiyle sınırlı algılanmadığı vurgulanıyor:
"Suriye’deki bazı kesimler için ılımlı ve laik Türkiye ile ilişkilerin gelişmesi, İran’la sürdürülen tartışmalı ittifaktan uzaklaşmak anlamına geliyor. Bazıları ise bu gelişmeyi Türkiye’deki açık ve kozmopolit toplum düzeninin benimsenmesi olarak görüyor. Aralarında Devlet Başkanı Beşar Esad’ın da bulunduğu bazı kesimler için ise, bu yakınlaşma bölgesel ekonominin canlandırılması, Batının yaptırım ve baskısına karşı daha dirençli hale gelmek anlamını taşıyor. Birçok Suriyeli de, Türkiye’nin askeri otokrasiden uzaklaşarak daha demokratik ve hoşgörülü bir siyasi sisteme kavuşmasının Suriye’de de yaşanacağını düşünüyor."
Washington Post iki büyük bankanın devletten aldıkları parayı geri ödeyeceğini açıklamasını, ekonominin düzelmeye başlamasının bir göstergesi olarak yorumluyor. Ancak gazete, bu süreçten gereken dersin çıkarılması gerektiğini de vurguluyor:
"Bu krize bankaların tek başına neden olduklarını söylemek haksızlık olur. Kendi olanaklarının çok ötesinde tüketim yapan müşteriler de bu konuda bankalara yardımcı oldular. 2000’li yılların başında bankalara çok ucuz para sağlayan Merkez Bankası’nın da bunda sorumluluğu var. Fannie Mae ve Freddie Mac’in kamu parasıyla kumar oynamasına neden olan şey, her iki partinin de ev sahibi olmayı teşvik eden politikalarıydı. Kısacası, nasıl bankaların artık çalışma yöntemlerini değiştirmesi gerekiyorsa, politikacıların da aynı biçimde değişmesi gerekiyor. Artık Wall Street ve hükümet birbirleriyle daha az iş yapmaya başladıklarına göre, ortak çalışmanın yollarını da daha kolayca bulabilirler."
Los Angeles Times Kongre’nin son iki yılda borçlanma limitini üç kez artırdığını hatırlatıyor. Gazete buna rağmen, borçlanma limitinin bir kez daha artırılmasını savunuyor:
"31 Ekim’de biten mali yılda, bütçe açığı 1,4 trilyon Dolar'dı. Yani gayri safi milli hasılanın yaklaşık % 10’uydu. Bu, 2. Dünya Savaşı sonrasının en büyük oranıdır. 2002’ye kadar altı trilyon doları bulmayan dış borçlar ise şimdi 12 trilyon Dolar seviyesinde. 2009 mali yılında borçların faizleri için federal bütçeden yaklaşık 200 milyar Dolar ödendi. Dolayısıyla Kongre üyelerinin bütçe açığı konusunda kaygılanmak için her zamankinden fazla gerekçeleri var. Ancak buna rağmen borçlanma limitine karşı çıkanlar, aslında sadece tribünlere oynuyorlar. Çünkü hükümetin harcamaları kısması veya bazı sorumluluklarını yerine getirmemesi gibi öneriler, gerçekçi alternatifler değil. İşsizliğin rekor düzeye ulaştığı ve ekonominin büyük sıkıntılar yaşadığı bir dönemde, hükümetin harcamalarını kısması veya vergileri artırması işe yaramayacaktır."
Boston Globe Amerikalı genç Müslümanların terör örgütlerine katılmasını önlemek için ailelerine büyük sorumluluk düştüğünü yazıyor. Gazete, Pakistan’da cihat yanlısı bir örgüte katılmak isteyen beş gencin ailesinin bu konuda FBI ile işbirliği yapmasını bu konuda örnek gösteriyor:
"Amerika’da şu ana kadar Londra, Madrid ve Bali’de olduğu gibi, yerel Müslümanlar tarafından gerçekleştirilen bir toplu katliam olayı yaşanmadı. Ancak Amerikalı Müslümanların aşırı İslamcılardan etkilenmeye başladığını gösteren belirtiler, cihat kavramının bu ülkeye de girdiğinin sinyallerini veriyor. Bu tehdide karşı ilk savunma hattı aileler, dini yetkililer ve Amerikalı Müslüman örgütler olmalıdır."