New York Times Irak’ta güvenlik alanında yşanan gelişmelere rağmen, siyasi bir uzlaşmanın hala sağlanamadığına dikkat çekiyor. Gazete, Bush yönetimini de Iraklı politikacılara yeterince baskı uygulamamakla suçluyor:
Belki Irak’taki 160 bin Amerikan askeri, şiddet eylemlerini en düşük noktada tutmayı sonsuza kadar başarabilir. Ama Iraklı gruplar arasındaki kin ve nefreti ortadan kaldıramaz. Bu, Iraklı liderlerin işidir. Ne Amerikan ordusu böyle bir işgali sonsuza kadar sürdürebilir ne de Amerikan Hazinesi ayda 10 milyar doları bulan harcamaları karşılayabilir. Amerikalılar, Bush’un cevaplamayı reddettiği şu soruları kendilerine sormalıdır. Amerika, Irak’ta iç barışın sağlanmasını sonsuza kadar beklemek zorunda mı? Eğer bu sorunun cevabı evet ise, ayda kaç Amerikalı ve Iraklının ölümü kabul edilebilir? Cevap hayır ise, Irak’tan çekilme planı nedir?
Washington Post Soğuk Savaş döneminde ulusal güvenlik danışmanı olarak görev yapan Zbigniew Brzezinski’nin Çin’le ilgili bir makalesine yer veriyor. Pekin’in Kuzey Kore’nin nükleer programı konusunda bir uzlaşmaya varılmasında kilit rol oynadığını hatırlatan Brzezinski, İran’ın nükleer programı konusunda da Amerika ile Çin’in işbirliği yapabileceğini savunuyor:
Çin’in ihtiyaç duyduğu petrolün büyük bir kısmını İran karşılıyor. Çin de İran’ın ihtiyaç duyduğu silahları ve endüstriyel ürünleri sağlıyor. Ancak İran’ın nükleer programı konusunda Çin’in daha etkili bir şekilde devreye girebilmesi için, Amerika’nın sabırlı bir stratejiyi kabul etmesi gerekiyor. İran Körfezi’nde yaşanacak ciddi bir krizin etkisi çok kapsamlı olacaktır. Böyle bir kriz, küresel güç dağılımında Soğuk Savaş sonrasına kıyasla bile çok daha büyük bir değişime yol açabilir. Bu nedenle Amerika ile Çin’in Kuzey Kore ile görüşmelerde kazandıkları ortak deneyimleri İran konusunda da hayata geçirmek amacıyla kapsamlı ve stratejik bir diyaloga girmesi doğru olacaktır.
Christian Science Monitor Kosova’nın tek yanlı olarak bağımsızlık ilan etmesinin korkulduğu kadar büyük sorunlar yaratmayacağı görüşüne yer veriyor. Yapılan yorumda Sırbistan’ın Avrupa Birliği’ne üye olmak istediği ve bu nedenle gerginliği tırmandırmayacağı belirtiliyor:
Önümüzdeki haftalarda Kosova’da şiddet olayları yaşanabilir. NATO’nun hazırlıklı olması gerekir. Ancak görüşmelerin başarısızlıkla sonuçlanmasının ardından tek taraflı bir bağımsızlık ilanı, bağımsızlığı açıkça kabul etmek zorunda kalmayan Sırplar açısından görüntüyü kurtaracak bir çözüm olabilir. Böyle bir çözüm hem Kosova’yı hem Sırbistan’ı Avrupa Birliği’ne, demokrasinin kökleşmesine ve ekonomik büyümeye daha da yaklaştırabilir.
USA Today Venezuela’da referanduma sunulan anayasa değişikliğinin devlet başkanı Hugo Chavez’e diktatörlük yetkileri vereceğini yazıyor. Gazete, Venezuela halkına referandumda hayır deme çağrısında bulunuyor:
Pazar günü yapılacak referandum, Venezuela halkı açısından son şanstır. Eğer Venezuelalılar Chavez’in iktidarı gasp etme girişimine hayır derse, bu hem Chavez’e hem de Rusya devlet başkanı Vladimir Putin gibi demokratik kurumları yok etmek isteyen diğerlerine örnek olacaktır.
Belki Irak’taki 160 bin Amerikan askeri, şiddet eylemlerini en düşük noktada tutmayı sonsuza kadar başarabilir. Ama Iraklı gruplar arasındaki kin ve nefreti ortadan kaldıramaz. Bu, Iraklı liderlerin işidir. Ne Amerikan ordusu böyle bir işgali sonsuza kadar sürdürebilir ne de Amerikan Hazinesi ayda 10 milyar doları bulan harcamaları karşılayabilir. Amerikalılar, Bush’un cevaplamayı reddettiği şu soruları kendilerine sormalıdır. Amerika, Irak’ta iç barışın sağlanmasını sonsuza kadar beklemek zorunda mı? Eğer bu sorunun cevabı evet ise, ayda kaç Amerikalı ve Iraklının ölümü kabul edilebilir? Cevap hayır ise, Irak’tan çekilme planı nedir?
Washington Post Soğuk Savaş döneminde ulusal güvenlik danışmanı olarak görev yapan Zbigniew Brzezinski’nin Çin’le ilgili bir makalesine yer veriyor. Pekin’in Kuzey Kore’nin nükleer programı konusunda bir uzlaşmaya varılmasında kilit rol oynadığını hatırlatan Brzezinski, İran’ın nükleer programı konusunda da Amerika ile Çin’in işbirliği yapabileceğini savunuyor:
Çin’in ihtiyaç duyduğu petrolün büyük bir kısmını İran karşılıyor. Çin de İran’ın ihtiyaç duyduğu silahları ve endüstriyel ürünleri sağlıyor. Ancak İran’ın nükleer programı konusunda Çin’in daha etkili bir şekilde devreye girebilmesi için, Amerika’nın sabırlı bir stratejiyi kabul etmesi gerekiyor. İran Körfezi’nde yaşanacak ciddi bir krizin etkisi çok kapsamlı olacaktır. Böyle bir kriz, küresel güç dağılımında Soğuk Savaş sonrasına kıyasla bile çok daha büyük bir değişime yol açabilir. Bu nedenle Amerika ile Çin’in Kuzey Kore ile görüşmelerde kazandıkları ortak deneyimleri İran konusunda da hayata geçirmek amacıyla kapsamlı ve stratejik bir diyaloga girmesi doğru olacaktır.
Christian Science Monitor Kosova’nın tek yanlı olarak bağımsızlık ilan etmesinin korkulduğu kadar büyük sorunlar yaratmayacağı görüşüne yer veriyor. Yapılan yorumda Sırbistan’ın Avrupa Birliği’ne üye olmak istediği ve bu nedenle gerginliği tırmandırmayacağı belirtiliyor:
Önümüzdeki haftalarda Kosova’da şiddet olayları yaşanabilir. NATO’nun hazırlıklı olması gerekir. Ancak görüşmelerin başarısızlıkla sonuçlanmasının ardından tek taraflı bir bağımsızlık ilanı, bağımsızlığı açıkça kabul etmek zorunda kalmayan Sırplar açısından görüntüyü kurtaracak bir çözüm olabilir. Böyle bir çözüm hem Kosova’yı hem Sırbistan’ı Avrupa Birliği’ne, demokrasinin kökleşmesine ve ekonomik büyümeye daha da yaklaştırabilir.
USA Today Venezuela’da referanduma sunulan anayasa değişikliğinin devlet başkanı Hugo Chavez’e diktatörlük yetkileri vereceğini yazıyor. Gazete, Venezuela halkına referandumda hayır deme çağrısında bulunuyor:
Pazar günü yapılacak referandum, Venezuela halkı açısından son şanstır. Eğer Venezuelalılar Chavez’in iktidarı gasp etme girişimine hayır derse, bu hem Chavez’e hem de Rusya devlet başkanı Vladimir Putin gibi demokratik kurumları yok etmek isteyen diğerlerine örnek olacaktır.