New York Times, Ermeni tasarısının Temsilciler Meclisinde oylanmasının belirsiz hale geldiğini yazıyor ve tasarıya verilen desteğin azalmasında pragmatik yaklaşımın etkili olduğunu vurguluyor. Haberde, Kongre üyelerinin önemli bir kısmının Türkiye gibi bir müttefiki kaybetmektense tasarının oylanmamasını tercih ettiği kaydediliyor:
“Temsilciler Meclisindeki Demokrat partili bir grup milletvekili, Irak savaşı konusunda Türkiye ile işbirliğinin sürdüğünü hatırlatarak, Meclis Başkanı Nancy Pelosi’den tasarının oylanmamasını istedi ve böyle bir ortamda oylansa bile tasarının kabul edilmeyeceği uyarısında bulundu. Bir grup Kongre üyesi ise, Kongrenin diğer ülkelerin yaptıklarıyla ilgili bir karar vermesinin doğru olmadığını savundu. Tasarıya karşı çıkanlar, Türkiye ile ilişkilerin bozulması durumunda Irak savaşını sona erdirme çabalarının da zorlaşacağını ifade etti.”
Christian Science Monitor de Temsilciler Meclisinde ulusal çıkarların ahlaki kaygıların önüne geçtiğini belirtiyor ve soykırım tasarısının kabul edilmesinin riske girdiğini yazıyor:
“Meselenin bu kadar siyasi bir hale gelmesi de, dış politikada ulusal çıkarların nasıl diğer bütün kaygıların önüne geçtiğini gösteriyor. Başkan Bush, 2000 yılında, başkanlığa seçilmeden önce Ermenilere karşı bir soykırım kampanyası yürütüldüğünü söylemişti ancak başkan olduktan sonra soykırım ifadesini Ermenilerle ilgili olarak hiç kullanmadı. Buna karşılık Sudan’ın Darfur bölgesinde yaşananları soykırım olarak tanımladı. Bazı uzmanlar, bunu Sudan konusunda Amerika’nın kaybedecek fazla bir şeyi olmamasına bağlıyor. Ahlaki değerlere vurgu yapılan diğer örneklerde de, alınan siyasi risklerin düşük olduğu gözleniyor.”
Washington Times yazarı Thomas Sowell ise soykırım tasarısını Demokratların, Başkan Bush’un Irak politikasına zarar verme çabası olarak yorumluyor. Tasarının tam da Irak Savaşı sürerken gündeme getirilmesini sorumsuzluk olarak tanımlayan Sowell, bazı konuların politikacılara değil akademisyenlere bırakılması gerektiğini savunuyor:
“Demokrat Partili üyeler arasında Irak savaşını Bush’un kendi savaşıymış gibi görenlerin sayısı giderek artıyor. Bu nedenle de Bush’un bu savaşı sürdürmesini önlemek için her türlü siyasi taktiği deniyorlar. Irak savaşına ayrılan bütçeyi kesme sorumluluğunu üstlenemeyen Demokratlar, bunun yerine asker sevkıyatını önlemek, tahsisatları geciktirmek ve şimdi de bütün bu taktiklerin belki de en alçağı olan soykırım tasarısını gündeme getirmek gibi yöntemlere başvuruyorlar.”
Washington Post, Amerika ve Irak’tan gelen bütün uyarılara rağmen, Meclisin sınır ötesi operasyona izin veren tezkereyi kabul ettiğini duyuruyor. Haberde, Bağdat ve Washington’un şu ana kadar PKK saldırılarını önlemekte başarısız olmasının Türk kamuoyunda büyük tepki yarattığı da ifade ediliyor:
“Amerikalı ve Iraklı yetkililer Türkiye’nin Irak’a girmesinin, İran ve Suriye gibi komşu ülkelerin de kendi sınırlarındaki diğer isyancı örgütlere karşı saldırıya geçmesini teşvik edeceğinden korkuyor. Son birkaç haftadır hem İran hem de Türkiye Kuzey Irak’ı bombalıyor. Türkiye, İran ve Suriye Kürt örgütlerin her üç ülkeden de toprak kopartarak bağımsız bir Kürdistan kurma çabasına girmesinden endişe ediyor.”
“Temsilciler Meclisindeki Demokrat partili bir grup milletvekili, Irak savaşı konusunda Türkiye ile işbirliğinin sürdüğünü hatırlatarak, Meclis Başkanı Nancy Pelosi’den tasarının oylanmamasını istedi ve böyle bir ortamda oylansa bile tasarının kabul edilmeyeceği uyarısında bulundu. Bir grup Kongre üyesi ise, Kongrenin diğer ülkelerin yaptıklarıyla ilgili bir karar vermesinin doğru olmadığını savundu. Tasarıya karşı çıkanlar, Türkiye ile ilişkilerin bozulması durumunda Irak savaşını sona erdirme çabalarının da zorlaşacağını ifade etti.”
Christian Science Monitor de Temsilciler Meclisinde ulusal çıkarların ahlaki kaygıların önüne geçtiğini belirtiyor ve soykırım tasarısının kabul edilmesinin riske girdiğini yazıyor:
“Meselenin bu kadar siyasi bir hale gelmesi de, dış politikada ulusal çıkarların nasıl diğer bütün kaygıların önüne geçtiğini gösteriyor. Başkan Bush, 2000 yılında, başkanlığa seçilmeden önce Ermenilere karşı bir soykırım kampanyası yürütüldüğünü söylemişti ancak başkan olduktan sonra soykırım ifadesini Ermenilerle ilgili olarak hiç kullanmadı. Buna karşılık Sudan’ın Darfur bölgesinde yaşananları soykırım olarak tanımladı. Bazı uzmanlar, bunu Sudan konusunda Amerika’nın kaybedecek fazla bir şeyi olmamasına bağlıyor. Ahlaki değerlere vurgu yapılan diğer örneklerde de, alınan siyasi risklerin düşük olduğu gözleniyor.”
Washington Times yazarı Thomas Sowell ise soykırım tasarısını Demokratların, Başkan Bush’un Irak politikasına zarar verme çabası olarak yorumluyor. Tasarının tam da Irak Savaşı sürerken gündeme getirilmesini sorumsuzluk olarak tanımlayan Sowell, bazı konuların politikacılara değil akademisyenlere bırakılması gerektiğini savunuyor:
“Demokrat Partili üyeler arasında Irak savaşını Bush’un kendi savaşıymış gibi görenlerin sayısı giderek artıyor. Bu nedenle de Bush’un bu savaşı sürdürmesini önlemek için her türlü siyasi taktiği deniyorlar. Irak savaşına ayrılan bütçeyi kesme sorumluluğunu üstlenemeyen Demokratlar, bunun yerine asker sevkıyatını önlemek, tahsisatları geciktirmek ve şimdi de bütün bu taktiklerin belki de en alçağı olan soykırım tasarısını gündeme getirmek gibi yöntemlere başvuruyorlar.”
Washington Post, Amerika ve Irak’tan gelen bütün uyarılara rağmen, Meclisin sınır ötesi operasyona izin veren tezkereyi kabul ettiğini duyuruyor. Haberde, Bağdat ve Washington’un şu ana kadar PKK saldırılarını önlemekte başarısız olmasının Türk kamuoyunda büyük tepki yarattığı da ifade ediliyor:
“Amerikalı ve Iraklı yetkililer Türkiye’nin Irak’a girmesinin, İran ve Suriye gibi komşu ülkelerin de kendi sınırlarındaki diğer isyancı örgütlere karşı saldırıya geçmesini teşvik edeceğinden korkuyor. Son birkaç haftadır hem İran hem de Türkiye Kuzey Irak’ı bombalıyor. Türkiye, İran ve Suriye Kürt örgütlerin her üç ülkeden de toprak kopartarak bağımsız bir Kürdistan kurma çabasına girmesinden endişe ediyor.”