Bugünkü Amerikan gazetelerinde, Tahran’da düzenlenen Yahudi soykırımıyla ilgili konferansa yönelik tepkiler dikkat çekiyor. USA Today, İran Cumhurbaşkanı Mahmud Ahmedinejad’ın İsrail’in er geç yok olacağına ilişkin sözlerini sert biçimde eleştiriyor:
"Ahmedinejad, siyasi çıkar amacıyla mı soykırımı inkar ediyor yoksa Hitler’in başlattığı işi sürdürmek için zemin mi hazırlıyor, bu belli değil. Ancak gerçeği kavramaktan bu kadar uzak bir insanın elinde nükleer silah olması düşüncesi, İran’a yaptırım uygulamaktan kaçınan ülkelerin kendi politikalarını bir kez daha gözden geçirmesini sağlamalıdır. Ahmedinejad’ın niyeti ne olursa olsun, Beyaz Saray’ın bu konferansı “bütün uygar dünyaya yönelik bir hakaret” olarak tanımlaması son derece yerindedir. Ve uygar dünya da, “bir daha asla” diyerek çok net bir tepki göstermelidir."
Boston Globe da Ahmedinejad’ın ifade özgürlüğü veya tarihi gerçeklerle ilgilenmediğini, asıl amacının İsrail’in meşruiyetini sorgulamak olduğunu yazıyor. Gazete, şu görüşlere yer veriyor:
"Ahmedinejad’ın İsrail’in varolma hakkına en fazla karşı çıkan kişi olması, Filistin’in haklarını savunmaktan çok, İran’ın bölgesel bir süper güç olması hedefiyle bağlantılıdır. Ahmedinejad, İsrail’i öne çıkararak İran’ın nükleer silah programıyla ilgili tartışmaları gündemden düşürmek istiyor. Amacı, Sünni Arapları yanına çekmek. Böylece, Arap yönetimlerinin İran’ın nükleer programına ve nüfuzunu Bağdat’tan Beyrut’a kadar yaymasına karşı çıkmasını önlemek istiyor."
New York Times, Başkan Bush’un Irak’ta yeni strateji arayışlarını yavaşlatmasını eleştiriyor. Gazete, Irak’ta yeterince zaman kaybedildiğini vurguluyor:
"Başkan Bush’un danışma turları ve fotoğrafçılara poz vermekle kaybedecek zamanı yok. Ülkede bir kriz yaşanıyor ve Amerikan halkı, başkanın Irak’ta neden olduğu kargaşayı ortadan kaldırmak için ne yapmayı planladığını öğrenmek istiyor. Eğer Bush, iyi bir seçenek bulmak amacıyla süreci geciktiriyorsa, bundan vazgeçmelidir. Çünkü böyle bir seçenek yok. Amerikan halkının başkanın birliklerin daha fazla kayıp vermeden geri çekilmesini sağlayacak yolu açtığını görmesi gerekiyor."
Christian Science Monitor Amerika ile Çin arasındaki ekonomik ilişkileri ele alıyor. Gazetenin yorumunda, Çin’e karşı izlenecek politikalarda bir denge oluşturulması isteniyor:
"İki ülkenin ekonomisi de birbirine son derece bağımlı. Çin, ihracatının büyük bir kısmını Amerika’ya yapıyor ve Amerikalı tüketicileri finanse eden Amerikan hazine bonolarının büyük bir kısmını alıyor. Amerika, en iyimser tahminle, Çin’de daha ne kadar reform yapılacağı konusunda süren iç tartışmaları etkileyen bir güç olabilir. Bu nedenle Amerika, Çin’le ilişkilerinde orta bir yol bulmalıdır."