Boston Globe, Kuzey Kore’nin uzun menzilli bir nükleer füze denemesinde bulunma kararının mantık dışı görünmesine rağmen, aslında Pyongyang yönetiminin bu kararının, on yıldır sürdürdüğü nükleer programın bir uzantısı olduğunu belirtiyor. Gazete, Kuzey Kore’nin nükleer silahlanmasının temel amacının Amerika’yı bir anlaşmaya zorlamak olduğunu vurguluyor ve Bush yönetimini bu ülkeye karşı saldırgan bir politika izlemekle suçluyor.
"Kuzey Kore’nin her zaman için asıl amacı, Washington’la doğrudan pazarlık yapmaktı. Pyongyang, sürekli olarak uygun bir bedel karşılığında füze programına son vereceğini söyleyip durdu. Eğer Kuzey Kore, önümüzdeki günlerde bir füze denemesi yaparsa, yaşanacak krizin tek sorumlusu olmayacaktır."
Los Angeles Times, Başkan Bush’un Avrupa ziyareti dolayısıyla Amerika-Avrupa ilişkilerini ele alan bir makaleye yer veriyor. Bush yönetiminin Avrupa’yla ilişkileri düzeltmek amacıyla geçen yıl bir girişim başlattığını hatırlatan gazete, buna rağmen Avrupa kamuoyunda Amerika’ya yönelik tepkilerin daha da arttığını ifade ediyor. Gazete, yapılan anketlere göre, Avrupalıların Amerika’yı İran’dan daha büyük bir küresel tehdit olarak gördüğünü yazıyor.
"Bush, ne kadar zor olsa da Avrupa kamuoyundaki imajını düzeltmek için elinden geleni yapmalıdır. Bush’un Alman televizyonunda Guantanamo’daki sorunu çözmek istediğini söylemesi bu açıdan iyi bir başlangıçtı. Bush, küresel iklim değişikliği ve terörist zanlılarına uygulanan muamele gibi konularda Avrupalıların haklı kaygılarını gidererek, bu yöndeki çabalarını sürdürmelidir."
Christian Science Monitor, kaçak işçilerin sadece Meksika sınırından giriş yapanlar olmadığını belirtiyor ve Amerika’daki kaçak işçilerin yarısının, vize süreleri dolduğu halde ülkeden ayrılmayan turistlerden oluştuğunu yazıyor. Kaçak işçi sorununu çözmek için bu kişileri çalıştıran işverenlere yaptırım uygulanması gerektiğini savunan gazete, asıl sorunun, siyasi irade eksikliği olduğunu iddia ediyor.
"Senato ve Temsilciler Meclisinin gündemindeki kaçak işçilere ilişkin tasarılar, kaçak işçi çalıştıran işverenlere yönelik yaptırımları artırıyor. Ancak, bu yaptırımların uygulanması da siyasi iradeye bağlı. Kongre üyeleri, vize süresi dolduğu halde ülkeyi terk etmeyenlerin sayısının sınırı kaçak olarak geçenler kadar yüksek olduğunu artık fark etmelidir. Bu kişilere karşı yapılan yasal düzenlemelerin uygulanması için gereken kaynaklar seferber edilmelidir."
Washington Post ise Cumhuriyetçi Partinin bayrak yakmayı suç sayan anayasa değişikliği önerisini, bir seçim yatırımı olarak yorumluyor. Tasarının Temsilciler Meclisinde kabul edildiğini ve Senato’nun gündemine geldiğini hatırlatan gazete, bayrak yakmanın ifade özgürlüğünün bir parçası olduğunu savunarak bu girişime karşı çıkıyor.
"Tasarı, anayasanın Kongrenin ifade özgürlüğünü kısıtlayacak hiçbir yasa çıkartamayacağı yönündeki hükmüne ters düşüyor. Bayrak yakma, ifade özgürlüğünün kötü bir biçimidir. Ancak anayasanın koruması altında olan başka kötü ifade özgürlüğü biçimleri de var. Bunlar arasında Yahudi soykırımını inkar etmek, gamalı haç, ırkçı ifadeler ve orak-çekiç, ilk akla gelenler. Yönetim, düşünceleri yasaklayamaz. Bayrağı böyle korumaya kalkan Kongre üyeleri, bayrağa onu yakanlardan daha fazla zarar verir."