Amerika’nın Irak’ta kitle imha silahlarının aranmasına son verdiğini hatırlatan New York Times, Bush yönetiminin Irak savaşını başlatmasının en büyük nedeninin bulunamayan bu silahlar olduğunu hatırlatıyor. Yönetimin Irak’ta kitle imha silahları olduğu yönündeki iddiasını ısrarla dile getirmesi sonucunda Amerikan halkının önemli bir kısmının hala bu silahların varolduğuna inandığını belirten gazete, Irak’ta yasak silah olmamasını Birleşmiş Milletler’in başarısı olarak değerlendiriyor:
"Irak’ın işgalinin yol açtığı acılar, kayıplar ve masraf bize silah denetçilerinin işe yaradığını, uluslararası yaptırımların sonuç verdiğini ve Saddam Hüseyin örneğinde Birleşmiş Milletler’in başarılı olduğunu gösteriyor. Saddam Hüseyin rejimi bir zamanlar kitle imha silahlarına sahiptiyse bile, bunlar uluslararası toplumun baskısı nedeniyle yok edildi. Bu, Bush yönetiminde bir çok kişinin kabul etmeye hazır olmadığı bir ders. Ama önleyici savaş doktrini macerasından çıkartılması gereken ders budur."
Irak’ta seçimler yaklaştıkça şiddet eylemlerinin arttığına dikkat çeken USA Today ise, buna rağmen seçimlerin belirlendiği gibi 30 Ocak’ta yapılmasının doğru olacağını savunuyor. Ancak sandıktan bir mucize çıkmasının beklenmemesi gerektiği uyarısında bulunan gazete, seçim sonrasında da ülkenin iç savaşa sürüklenmesi, İran tarzı bir teokrasinin egemen olması veya Afganistan örneğindeki gibi bir kaos yaşanması risklerinin ortadan kalkmayacağını vurguluyor:
"Irak’ta ne olacağı sorusunun cevabı, yeni hükümetin iki önemli konudaki tavrına göre belirlenecek. Bunlardan ilki, Irak’taki üç ayrı grup arasında uyumlu bir yönetim oluşturmak. Şii, Sünni ve Kürt gruplar arasında büyük fay hatları var. Bu gruplar arasında bir uyum sağlanması için parlamentoda hepsinin temsil edileceği bir sistem oluşturulmalı. Bunun bir çaresi, sonraki seçimlerin bölgesel temelde yapılması, hatta ülkenin geniş özerkliğe sahip üç bölgeden oluşması olabilir. İkincisi ise Irak güçlerinin eğitimi meselesi."
Christian Science Monitor, Güney Asya’daki sunami felaketinin en fazla etkilediği yerlerden biri olan Endonezya’nın Açe bölgesindeki gelişmeleri mercek altına alıyor. Bölgede ayrılıkçı güçlerle ordu birlikleri arasında yıllardır çatışmalar yaşandığını belirten gazete, yaşanan felaket sonrasında ateşkes ilan edildiğini hatırlatıyor. Ancak Açe’de yeniden savaş hazırlıklarına başladığını aktaran Christian Science Monitor, uluslar arası toplumun bölgedeki barış girişimlerine destek vermesi çağrısında bulunuyor:
Açe sorununu çözmek, Endonezya ordusunun insan haklarını ihlal eğilimini ve askerlerin genç demokrasisi üzerindeki nüfuzunu sona erdirmek açısından çok önemli. Yabancı ülkeler, yanlış adım atmamak konusunda dikkatli olmalı, ancak bu ülkeler çatışmayı sona erdirmek için fikirler önerebilir, araçlar sağlayabilir ve arabuluculuk yapabilir. Endonezya, Açe gibi geriye kalan birkaç ayrılıkçı bölgede barışçıl bir çözüm sağlamadıkça, yoksulluktan kurtulması için gerekli olan yabancı sermayeyi çekemeyecektir.
Washington Post ise Sudan’da, hükümet güçleriyle ülkenin güneyindeki Hıristiyan ve diğer isyancılar arasında 22 yıldır süren çatışmayı sona erdiren anlaşmayı önemli bir gelişme olarak değerlendiriyor. Gazete, Sudan’ın batısındaki Darfur bölgesinde de bir uzlaşma sağlanması için Hartum hükümetine baskı yapılmasını istiyor:
"Sudan’ı güneydeki isyancılarla görüşmeye zorlayan şey, diplomatik baskıydı. Aynı diplomatik baskı yine başarılı olabilir. Ancak bu başarının sağlanması için Sudan hükümetinin, Darfur’da bir çözüm olmadıkça uluslararası düzeyde tanınmayacağını görmesi gerekiyor."