Sınırdışı edilen ilk grup Honduras’a ulaştı. Bu çocuklar, şiddet ve yoksulluk oranının çok yüksek olduğu Orta Amerika ülkelerinden Amerika’ya kaçak giren binlerce çocuktan sadece bir bölümü. Honduras dışında, El Salvador ve Guatemala’dan da rekor sayıda çocuk Amerika’ya geldi.
Honduras First Lady’si Ana Garcia de Hernandez, San Pedro Sula havaalanında Amerika’dan sınırdışı edilen çocukları karşıladı: “Bu bölgesel bir sorun. Orta Amerika, Meksika ve Amerika’yı ilgilendiriyor. Amerikalı Kongre üyeleriyle konuştum ve bu sorunu çözmek için sorumluluk almaya ve birlikte çalışmaya hazır olduklarını hissettim. Sorunun kökenine inmeliyiz. Bu sadece Amerika’nın sınır sorunu değil, Orta Amerika’da her ülkenin sorunu.”
Sınırdışı edilen Honduraslılar’ın çoğu, uzun ve zorlu bir yolculuğun ardından ulaştıkları Meksika sınırında gözaltına alınmıştı. Hernandez, ailelerin çocuklarını böyle tehlikeli yolculuklara göndermesini engellemek için reklam kampanyası başlatacaklarını söyledi.
Geçen ay, 15 yaşında Guatemalalı bir çocuk, güney Teksas’ta ölü bulunmuştu. Guatemala’nın Teksas Konsolosu Alan Perez, çocuğun aşırı yorgunluktan öldüğü söyledi: “Bu çok şaşkınlık verici ve üzücü. Küçük bir çocuğun, güneşe aşırı maruz kalmaktan ölebileceğini düşünmek zor.”
Göçmen krizi Amerikalılar arasında ciddi görüş ayrılığına yol açtı. Bazıları daha sert yasalar, daha sıkı sınır kontrolları ve daha hızlı sınırdışı etme süreci isterken, diğerleri özellikle çocukları geri göndermenin insani olmadığını savunuyor. 40 ila 60 kayıtsız göçmenin sınır dışı edileceği Arizona’da düzenlenen bir gösteriye, her iki taraftan da protestocular katıldı: “Bu insanlar görünüşte göçmen, sığınmacı, ya da sadece çocuk. Ama bundan emin değiliz. Aralarında çok tehlikeli çete üyeleri de olabilir.”, “Bu insanların halk arasında yarattığı korkuyu görünce ağlamak istiyorum. Bu çocuklardan korkan çok yakın arkadaşlarım var. Bu gerçekten mantık dışı.”
Sosyolog Mark Horowitz, gelişmekte olan ülkelerden toplu göçün küresel bir sorun olduğunu söylüyor.
“Esas sorun, dünyadaki ciddi ekonomik eşitsizlik. Bu soruna çözüm bulmak kolay olmayabilir. Ama en azından, dış politikamızı belirlerken ve dış ticaret anlaşmaları hazırlarken, dünyadaki refah sahibi ülkelerin, toplu göçe yol açabilecek koşullar konusunda hassasiyet göstermesi gerekir.”
Horowitz, sadece çok umutsuz insanların başka bir ülkede yaşamak için evlerini terk edip, hayatlarını riske atacağını söylüyor.
