WASHINGTON —
Eski başkanlardan Bill Clinton, müzenin, tüm hayatta kalanları yitirdikten sonra da soykırımın hafızalardaki yerinin korunması gerektiğini belirtti.
Bir zamanlar insan olarak muamele görmeyen Yahudiler, burada kahraman olarak karşılandı.
Hayatının ilk yıllarını toplama kampında geçiren Tamara Wohl için bu müzenin anlamı çok büyük: “Müze yetkililerinin yaptıklarıyla gurur duyuyorum. Onlara müteşekkirim.”
Amerikan Yahudi Soykırımı Müzesi, 1992 yılında, zamanın başkanı Bill Clinton ve soykırımdan kurtulan yazar Elie Wiesel tarafından açılmıştı.
Clinton ve Wiesel, müzenin 20’inci yıldönümü kutlamalarında hazır bulundu. Wiesel, Bill Clinton’a yaptığı bir uyarıyı hatırlıyor: “Yugoslavya’dan yeni gelmiştim ve bizim hatıramız adına oradaki durum hakkında ne yapmamız gerektiğini anlatmıştım.”
Bill Clinton, soykırımın acısını taşıyan Wiesel ve diğer Yahudiler'in Bosna ve Kosova’daki Müslüman katliamının durdurulması için yaptıkları girişimleri hatırlattı.
Clinton, müzenin, Washington’daki diğer anıtlardan farklı olduğunu söyledi: “Soykırım Müzesi, sonsuza kadar vicdanımızın sesi olacaktır.”
Clinton, müzenin geleceğe bakması gerektiğini de söyledi: “Anılarımız yavaş yavaş yok olabilir ama belgeler, fotoğraflar, yaşananlar hiçbir zaman ölmez.”
Törene soykırımdan kurtulan 800 Yahudi ve 130 İkinci Dünya Savaşı gazisi katıldı. Müze, bu kişiler hayata gözlerini kapadıktan sonra da soykırımı anlatmaya devam etmeye hazırlanıyor.
Szoszana Schwarz ailesine ait belgeleri müzeye bağışlayan çok sayıda Yahudi'den biri.
Soykırıma sessiz kalıp Naziler'le işbirliği yapanlarla ilgili yeni serginin küratörü Susan Bachrach: “Çok sayıda kişi soykırımı sadece Hitler’in yaptığını düşünüyor. Ancak Hitler’in bütün Avrupa'da birçok yardımcısı vardı.”
Müze yetkililerinden Mike Abramowitz, müzenin, Yahudiler'i kurtarmak için hayatını tehlikeye atan başka dinlere mensup kişileri de onurlandırdığını söylüyor: “Olanlara seyirci kalmamak, kötülüğe karşı iyiliği savunmak son derece önemli.”
İkinci Dünya Savaşı gazisi Alfred Henick’e göre gençlere soykırımı hatırlatmak gerekiyor: “1930’lu yıllarda ilkokulda Birinci Dünya Savaşı’nı öğrendiğimizi hatırlıyorum. Bana tarih öncesi gibi geliyordu. Oysa Birinci Dünya Savaşı başlayalı sadece 15 yıl olmuştu.”
Henick, soykırımın unutulmaması için bu müzeye ihtiyaç olduğunu söylüyor.
Bir zamanlar insan olarak muamele görmeyen Yahudiler, burada kahraman olarak karşılandı.
Hayatının ilk yıllarını toplama kampında geçiren Tamara Wohl için bu müzenin anlamı çok büyük: “Müze yetkililerinin yaptıklarıyla gurur duyuyorum. Onlara müteşekkirim.”
Amerikan Yahudi Soykırımı Müzesi, 1992 yılında, zamanın başkanı Bill Clinton ve soykırımdan kurtulan yazar Elie Wiesel tarafından açılmıştı.
Clinton ve Wiesel, müzenin 20’inci yıldönümü kutlamalarında hazır bulundu. Wiesel, Bill Clinton’a yaptığı bir uyarıyı hatırlıyor: “Yugoslavya’dan yeni gelmiştim ve bizim hatıramız adına oradaki durum hakkında ne yapmamız gerektiğini anlatmıştım.”
Bill Clinton, soykırımın acısını taşıyan Wiesel ve diğer Yahudiler'in Bosna ve Kosova’daki Müslüman katliamının durdurulması için yaptıkları girişimleri hatırlattı.
Clinton, müzenin, Washington’daki diğer anıtlardan farklı olduğunu söyledi: “Soykırım Müzesi, sonsuza kadar vicdanımızın sesi olacaktır.”
Clinton, müzenin geleceğe bakması gerektiğini de söyledi: “Anılarımız yavaş yavaş yok olabilir ama belgeler, fotoğraflar, yaşananlar hiçbir zaman ölmez.”
Törene soykırımdan kurtulan 800 Yahudi ve 130 İkinci Dünya Savaşı gazisi katıldı. Müze, bu kişiler hayata gözlerini kapadıktan sonra da soykırımı anlatmaya devam etmeye hazırlanıyor.
Szoszana Schwarz ailesine ait belgeleri müzeye bağışlayan çok sayıda Yahudi'den biri.
Soykırıma sessiz kalıp Naziler'le işbirliği yapanlarla ilgili yeni serginin küratörü Susan Bachrach: “Çok sayıda kişi soykırımı sadece Hitler’in yaptığını düşünüyor. Ancak Hitler’in bütün Avrupa'da birçok yardımcısı vardı.”
Müze yetkililerinden Mike Abramowitz, müzenin, Yahudiler'i kurtarmak için hayatını tehlikeye atan başka dinlere mensup kişileri de onurlandırdığını söylüyor: “Olanlara seyirci kalmamak, kötülüğe karşı iyiliği savunmak son derece önemli.”
İkinci Dünya Savaşı gazisi Alfred Henick’e göre gençlere soykırımı hatırlatmak gerekiyor: “1930’lu yıllarda ilkokulda Birinci Dünya Savaşı’nı öğrendiğimizi hatırlıyorum. Bana tarih öncesi gibi geliyordu. Oysa Birinci Dünya Savaşı başlayalı sadece 15 yıl olmuştu.”
Henick, soykırımın unutulmaması için bu müzeye ihtiyaç olduğunu söylüyor.
