Her ressamın bildiği gibi kaşların şeklindeki en küçük oynama, dudakların kıvrımı, alındaki kırışıklık bir insanın yüz ifadesini ve bu ifadeyi görenlerin tepkisini etkileyebilir.
Yale Üniversitesi’nden nörolog Joy Hirsch insanlar arasındaki etkileşimin ardında yatan sinir devrelerini anlamaya çalıştıklarını söylüyor: “Görsel bilgiler ve yüz ifadeleri beyin sistemleriyle bağlantılı. Beyin, dil süreçlerini kodluyor. Bu konuya daha önce gerekli önem verilmedi.”
Yale Beyin Fonksiyonları Laboratuvarı’nda Hirsch ve meslektaşları, konuşurken beyinde ne olduğunu araştırıyor. Başa takılan sensörlü kasklar beyin faaliyetlerini kaydediyor. Shaul Yahil ve Shaw Bronner birbirlerine basit objelerin resimlerini tasvir ediyor.
Joy Hirsch, “Burada öğrendiğimiz; görsel bilgilerin -- örneğin yüzdeki bilgilerin – konuşma faaliyetlerinin önemli bir parçası olduğu ve bunun kişiler arasındaki yakın etkileşimde devreye girdiği” diyor.
Denekler yüzyüze gelerek ve aralarına mesafe koyarak bilgisayardaki sepet, pirinç ya da sigara gibi basit resimleri betimliyor.
Kasklarda bulunan 64 erişim noktasındaki küçük lazerler beynin 2,5 santim derinliğine giden ışık yayıyor. Yansıyan ışık bu noktalarda yeralan damarlardaki oksijeni inceleyerek beyin faaliyetlerini ortaya koyuyor. Yakın Kızılötesi Spektroskopi makinası bilgi akışını kaydediyor.
Adam Noah, “Fizyolojik bilgiyi bu cihazdan alıyoruz. Öğrenmek istediğimiz, bu bilgilerin anatomik olarak nerede olduğu” diyor.
Benzer bir araştırmada, Princeton Üniversitesi’nden araştırmacılar, denekler gerçek hayatlarından hikayeler anlatırken beyinlerini tarıyor ve sonra bu öyküleri diğer kişilere dinletiyor.
Uri Hasson, “Araştırdığımız nokta, dinleyenlerin beyinlerinin, konuşma sırasında, anlatan kişininkine benzer bir tepki verip vermediği” dfyor.
Araştırmacılar, sonuçların konuşma sırasındaki sinir devrelerini daha iyi anlamalarına ve bu sayede otizm ya da depresyon hastalarının diğer kişilerden ne şekilde farklılık ortaya koyduklarını görmelerine yarayacağını söylüyor.
