“Hapishane” adlı haftalık radyo programının en önemli kısmı, dinleyicilerin telefon edip, hapishanedeki yakınlarına mesaj göndermesi.
Programda görev alanların birçoğu eski mahkumlar, buna ilk programını hapishaneden dinleyen, programın yapımcısı David Collingsworth de dahil.
David, programın herkese açık olduğunu ancak çoğu zaman arayanların tanıdık kişiler olduğunu belirtiyor:
“Düzenli olarak arayanların hepsinin ismini verebilirim, onların hayatlarının bir parçasıyız, bizim için önemli olan da bu.”
Tanıdıkların dışında, programa sağlık, hukuk ve idam cezası gibi konuları tartışan yetkililer de katılıyor.
Avukat Bill Habern, dinleyicilerini hapishanedeki hukuki hakları konusunda bilgilendiriyor:
“Hem mahkumları hem de ailelerini bilgilendiriyoruz.”
Program 1980 yılında yayınlandığında, bir ilkti. Avukat Bill Habern o günden bu yana birçok kişiyi etkilediklerini söylüyor:
“Programın tanınmasıyla birlikte ülkedeki diğer radyolar da benzer yayınlar yapmaya başladılar.”
Program, eski mahkum Dennis Price gibi müzisyenleri bazen canlı yayına çıkarıyor.
Dennis, yaşadıklarının birçoğunu şarkılarında kullanmış ama artık bunları unutmak istediğini söylüyor:
“Oğlum için daha iyi biri olmak istiyorum, bu hayatımda bir sayfaydı ve bana bir ders oldu. Şu andaki durumumu buna borçluyum.”
Diğer eski mahkumlar gibi Dennis de hapishane sistemini eleştiriyor:
Bill Habern, genelde Teksaslıların “suça göz yummayan” vali ve yöneticiler istediklerini ancak bir kez sistemin içine girdiklerinde görüşlerinin değiştiğini belirtiyor:
“Liberal görüşlü birini muhafazakar yapmanın en kolay yolu, aile üyesinden birini hapse yollamak.”
Habern, programın mahkumlara telefonla görüşme hakkı verilmesi gibi reformların yasalaşmasını sağladığını ancak daha aşılması gereken bir çok sorun olduğunun altını çiziyor.