Wall Street Journal Türkiye’nin üyelik için Avrupa Birliği’nin kapısını ısrarla çalmaya devam ettiğini yazıyor. Ancak gazete, bunun boşuna harcanmış bir çaba olduğunu savunuyor:
“Ankara’nın limanlarını ve hava sahasını Kıbrıs’a açmaması, Türkiye’nin Avrupa Birliği üyeliğine karşı çıkanlar için iyi bir gerekçe oluşturuyor. Ancak Türkiye’ye yönelik itirazların asıl nedeni ne Kıbrıs’la yaşadığı çekişme ne de hızlandırılması gereken siyasi reformlar. Bir türlü ifade edilmeyen asıl gerekçe Türkiye’nin Müslüman olması. Türkiye, eğer Avrupa Birliği’ne girerse 72,5 milyonluk nüfusuyla, Almanya’dan sonra ikinci büyük ülke olacak. Böylesine kalabalık bir Müslüman ülkenin üye olmasıyla Birliğin yapısının ciddi biçimde değişeceği yönünde yaygın bir inanış var. Müslüman bir ülkenin Birliğe olumlu katkıları olduğunu söyleyenler de var, ancak bunlar azınlıkta kalıyor.”
New York Times başmüzakereci Egemen Bağış’ın silahlanma yarışına son verilmesi için Yunanistan’a çağrıda bulunduğunu hatırlatıyor. Gazete, bu çağrının Türkiye ile Avrupa Birliği arasında yeni bir tartışma başlatabileceğine dikkat çekiyor:
“Egemen Bağış, Almanya ve Fransa’nın büyük bir mali kriz yaşayan Yunanistan’ı bir yandan kamu harcamalarını azaltmaya zorlarken bir yandan da bu ülkeye silah satmaya çalışmalarını eleştirdi. Bağış, ‘Yunanistan’ın da Türkiye’nin de Alman ve Fransız denizaltılarına ihtiyacı yok,’ dedi. NATO verilerine göre 2008’de Yunanistan GSMH’nın % 2,8’ini yani 6,9 milyar Euro’yu silahlanmaya harcadı. Aynı dönemde Türkiye silahlanmaya 11,5 milyar Euro harcadı. Bu da Türkiye’nin GSMH’nın % 1,8’ini oluşturuyor. Konunun hassasiyeti nedeniyle ismini açıklamayan bir Yunan yetkili Bağış’ın sözleriyle ilgili olarak ‘Olumlu konuşmalar yapmak iyi bir şeydir ama bu konuşmaların olumlu davranışlara da dönüşmesi gerekir,’ dedi.”
Washington Post Irak’ta sonuçlarının yol açtığı belirsizliğe rağmen adil, şeffaf ve demokratik bir seçim yaşandığını vurguluyor. Gazete, seçim sonuçlarını bütün Şiileri tek bir blokta toplamaya çalışan İran için de bir yenilgi olarak görüyor:
“Şimdi asıl zor süreç başladı. Oyların sayımı bitti ancak yeni hükümet daha kurulmadı. Petrol gelirinin yerel ve merkezi yönetimler arasında nasıl paylaşılacağı ve Kürt bölgesinin sınırlarının belirlenmesi gibi en zor konuların çözümü yeni hükümete bırakılmıştı. Şimdi partiler arasında bakanlıkların ele geçirilmesi mücadelesi yaşanacak. Amerika, tamamen tarafsız kalarak, sürecin barışçıl biçimde ilerlemesine destek vermekle son derece doğru bir iş yaptı. Iraklı politikacılar arasındaki pazarlık kızışırken, Amerika’nın hem askeri hem de sivil alandaki desteğini sürdürmesi büyük önem taşıyacak.”
Boston Globe da Irak’ta sandıktan belirsizlik çıktığını yazıyor. Gazete, bu belirsizliğin bazı tehlikeleri de barındırdığı uyarısında bulunuyor:
“Seçimlerde Şii partileri destekleyen İran, şimdi arabuluculuğa soyunuyor. Eğer gerginlik artarsa, şiddet olayları ve hatta iç savaş patlak verebilir. Obama yönetiminin muharip birlikleri geri çekme kararı da göz önüne alındığında Amerika, İran’ın değil Irak’ın çıkarlarına hizmet eden yasal bir geçiş sürecini sağlamaya odaklanmalıdır. Seçimler, Iraklı seçmenlerin milliyetçilik duygusuyla İran’ın nüfuz kazanmasına karşı çıktığını gösterdi. Washington, Irak’taki partiler arasında taraf tutmamalıdır. Ancak Obama, dış müdahaleden uzak, tamamen barışçı yöntemlerle ve mümkün olan en kapsayıcı bir Irak hükümetini tercih ettiğini açıkça belirtmelidir.”