New York Times yazar Elif Şafak’ın “Türkiye sonunda Doğu’ya bakıyor” başlıklı bir makalesine yer veriyor. Geçmişte Türk seçkinlerinin yüzünün Batı’ya dönük olduğunu hatırlatan Şafak, bu durumun değiştiğini belirtiyor:
“Bunca zamandır sevdiğimiz ve hayran olduğumuz Avrupa, bize tepeden baktı. Buna karşılık gözardı ettiğimiz Ortadoğu, bir anda bizi hesaba katılması gereken bir güç olarak görmeye başladı. Şimdi Türkiye’nin yeni Mısır için bir model olabileceği konuşuluyor. Bütün bunlar gözönüne alındığında, Amerika’da politikacıların ve konuşan kafaların sanki Türkiye radikal İslamcıların kölesiymiş gibi konuşmalarını duymak, insanın sinirlerini bozuyor. Başkan Obama bile, ülkemizi “İslami demokrasi” olarak tanımladı. İslami bir demokrasi olmak, ne demek? Çok etnik unsurlu, çok dilli ve çok dinli bir imparatorluğun mirasçısı olan ve 80 yıllık bir anayasal cumhuriyet tecrübesine sahip olan Türkiye, ne kadar kusurlu olsa da, kendi demokrasi yolunu yaratmayı başardı.”
Christian Science Monitor Kaddafi rejiminin Libya’da protestoculara karşı gösterdiği gaddarlığın dışarıdan müdahaleye davetiye çıkarttığını yazıyor. Gazete, Arap devriminin savaş suçlarına karşı korunmasını istiyor:
“Libya’da yüzlerce göstericinin vahşice öldürülmesi, Ortadoğu’da demokrasi hareketiyle ilgili tartışmayı da değiştirdi. Şimdi bütün dünya, sadece özgürlük isteyen Arapların ve İranlıların yanında yer almak yerine, köşeye sıkışmış diktatörlerin kitlesel kıyımlar yapmasını engellemeye çalışmalıdır. Dünya, insanlığa yönelik suçlara karşı harekete geçmelidir. Kınamak yeterli değildir. Kırk yılı aşkın bir süredir iktidarda olan bu rejim, Arap ülkelerindeki baskıcı yönetimlerin en despotudur. İnsan hakları ihlalleri konusunda Kuzey Kore’yle aynı sırada yer almaktadır. Şimdi bu rejim gerçek yüzünü gösterdi ve binlerce Libyalı dışarıdan yardım istiyor.”
Washington Post Ukrayna halkının da 2004 yılında bugünkü Mısır gibi sokaklara döküldüğünü hatırlatıyor. Ancak gazete kurulan demokratik düzenin demokrasi karşıtlarını işbaşına getirdiğini belirtiyor:
“Mısır ve diğerleri için önemli bir not: Demokratik devrimlerin, başarılı olduktan sonra bile, coşkulu kalabalıklar sokakları boşalttıktan sonra, yıllarca savunulması gerekir. Baskıcı güçler yeniden örgütlenebilir ve geri dönmek için demokratik kurumları bile kullanabilir. Eski alışkanlıklar dönünce, özgürlükler erozyona uğrayabilir. Kötü niyetli komşu ülkeler, gidişata müdahale edebilir. Ukrayna’da 2004 yılında yaşanan turuncu devrim, Kahire’nin Tahrir Meydanı kadar heyecan vericiydi. Fakat şimdi her açıdan bir geri dönüş yaşanıyor. Batı’nın dikkati, Ortadoğu’daki heyecan verici ayaklanmalara yönelmişken, 50 milyon nüfuslu stratejik bir Avrupa ülkesi demokrasi kampından uzaklaşabilir.”
Los Angeles Times Somalili korsanların dört Amerikalıyı öldürmesinin ardından sorunun yeniden gündeme geldiğini kaydediyor. Ancak gazete, korsanlığın sadece askeri yöntemlerle engellenemeyeceğini savunuyor:
“Dış İlişkiler Konseyi’nde Afrika uzmanı olan Bronwyn E. Bruton, ‘yapıcı uzaklaşma’ adını verdiği bir çözüm öneriyor. Bu çözüm, Amerika’nın başarısız olan Birleşmiş Milletler girişimlerinden uzak durmasını ve Somali’de ortaya çıkabilecek, İslamcı olsa bile herhangi bir hükümetle ilişki kurmasını içeriyor. Ancak bunun için söz konusu hükümetin uluslararası terörizmi kınaması ve insani yardım çalışmalarına müdahale etmemesi şartını da öne sürüyor. İstediğimiz gibi laik olmasa da, bir ölçüde meşruiyet taşıyan bir hükümetin Somali’de istikrar sağlama şansı, bugünkü kukla yönetime kıyasla daha yüksektir.”