USA Today İsrail ve Filistin liderleri arasındaki doğrudan görüşmelere ilişkin beklentilerin yüksek olmadığına dikkat çekiyor. Ancak gazete yine de bu görüşmelerin bir anlam taşıdığına işaret ediyor:
“Liderlerin yüz yüze görüşmesi, hiçbir temas olmamasından daha iyidir. Ayrıca bu görüşmeler, tarafların bitiş çizgisine ulaşmasını sağlayamasa bile, liderlerin başlangıç noktasından daha ileri bir yerde olduğu da unutulmamalıdır. Bundan önceki barış çabaları, daha da ileri gidilebilmesine olanak tanıyan önemli bir zemin oluşturdu. Eğer Abbas ve Netanyahu barışa hazır değilse bile, Arapların önemli bir kısmı barış istiyor. Ortadoğu’da bütün önemli gelişmelerden önce şüpheciliğin öne çıktığını da unutmamak gerekir. Ancak koşullar değiştiğinde ki bölgede koşullar sık sık değişir, Amerika’nın ısrarlı çabaları bir uzlaşma için gereken altyapıyı oluşturuyor. Mısır’ın İsrail’e yenildiği 1973 savaşından önce ve sonra sürdürülen diplomatik çabalar, iki ülkenin 1978’de Camp David anlaşmasını imzalamasını sağlamıştı.”
Washington Post Obama’nın Irak ve Afganistan’dan çekilme konusunda belirlenen takvimde ısrar etmesini eleştiriyor. Gazete, bu ülkelerdeki somut gelişmelerin çekilme takvimini belirlemesi gerektiğini savunuyor:
“Obama geçen yıl Amerika’nın Afganistan politikasını kapsamlı bir biçimde değerlendirmiş ve belki de gönülsüz bir biçimde Amerika’nın ulusal güvenliği açısından Afganistan’daki askeri çabaların artırılması gerektiği sonucuna varmıştı. Eğer Afgan ordusu gelecek Ağustos’a kadar umulduğu kadar ilerleme sağlamazsa, bir yenilginin potansiyel maliyeti daha mı az olacak? Eğer İslami teröre karşı Irak’ta demokrasinin güçlendirilmesi ve bu ülkenin İran’ın yörüngesinden çıkartılması Amerika’nın çıkarına ise, Obama niçin seçilmiş bir Irak hükümetinin kendi varlığını sürdürmek için gerekli görmesi durumunda Amerika’nın askeri rolünü sürdürmesi ihtimalini daha şimdiden yok sayıyor? Eğer Amerika bir saldırı ile karşı karşıya ise, mücadelenin bedelinin çok yüksek olduğuna karar verinceye kadar değil, bu tehlike ortadan kalkıncaya kadar mücadele etmelidir.”
Christian Science Monitor Fransa’nın Romanları sınır dışı etmesini, Amerika’daki kaçak göçmenler tartışmasıyla ilişkilendiriyor. Gazete, sınır dışı etmenin çözüm olmayacağını vurguluyor:
“Fransa’nın somut toplumsal sorunlara ilişkin bugünkü çözümü sınır dışı etmek olabilir. Ancak bu politika, dört yıl sonra Romanya ve Bulgaristan vatandaşları da serbest dolaşım hakkı elde edince işe yaramayacak. Avrupa içinde sınırların açılması, Fransa’nın ve Romanları sınır dışı eden diğer ülkelerin bu toplulukla birlikte yaşamanın bir yolunu bulmasını gerektirecek. Bu kolay olmayacak. Suçlularla suçsuzların, uslanmaz bireylerle toplulukların ayırt edilmesini gerektirecek. Kendisini, toplumdan ve onun kurumlarından uzak tutmaya önem veren bir topluluğun yoksulluğunu ortadan kaldırmak da önemli bir sorun olacak. Tıpkı Amerika’da olduğu gibi, bu tür sorunlar ortaya çıktığında, siyasilerin sorunları abartması, sadece çözümü güçleştirir.”
New York Times Katrina Kasırgası’ndan beş yıl sonra New Orleans’ın yeniden canlanmaya başladığını kaydediyor. Ancak gazete, kentin konut sorununun hala çözüm beklediğine işaret ediyor:
“Alınabilir konut sayısının yetersizliği, kentin geleceği üzerinde de gölge oluşturuyor. Halen kentteki kiracıların % 60’ı, gelirlerinin % 35’inden fazla bir miktarı barınmak için harcıyor. Edinilebilir konut sayısı artırılmazsa, kentin bazı bölgeleri tamamen boş kalacak. Mahallelerde istikrarı sağlamak ve daha fazla orta gelir grubundan insanı çekebilmek için, New Orleans’ın harabeye dönmüş binalar sorununu da çözmesi gerekiyor. New Orleans belki de Amerika’nın en fazla harap binasına sahip şehridir ve çok az insan karanlık, terk edilmiş binalar içinde yaşamak ister.”