Nüfus artışı, kaynakların azalması ve iklim değişikliği dünyanın gıda stoklarının azalmasına neden oluyor. Geçen hafta yayınlanan bir rapora göre dünyanın en fazla açlık çeken ülkeleri Afrika’da, güney sahra bölgesinde yer alıyor. Worldwatch/Dünya Gözlem Enstitüsü tarafından yayınlanan rapor kıtanın aynı zamanda açlık ve yoksulluğa karşı bir çok çözüm denenen bir bölge olduğunu belirtiyor.
Kibera’da Lindi köyü Afrika’nın en büyük gecekondu bölgesi.
Danielle Nierenberg bir yıl boyunca Afrika’da 25 ülke gezdi ve tarım araştırmaları yaptı. Nierenberg Kenya’daki bu gecekondu mahallesindeki çalışmalarını şöyle anlatıyor: "Burada kadın çiftçilerle biraraya geldik. Bu çiftçiler yenilikçi yöntemlerle tarım yapıyor ve böylelikle parayla gıda satın almak zorunda kalmıyor. Bu çiftçiler kapılarının önünde, toprak dolu çuvallar içinde besin değeri yüksek sebzeler yetiştiriyor."
Bu sayede tasarruf yaptıkları gibi yemediklerini satarak çocuklarının okul masraflarını karşılıyorlar. Washington’da Worldwatch raporunu açıklayan araştırmacı Nierenberg, yoksul bir mahalleden böylesine bir girişim beklemediğini söylüyor.
Kenya’daki 2008 seçim ayaklanmaları sırasında bile Kibera’da yiyecek sıkıntısı çekilmemiş.
Dünya nüfusunun yarısı kentlerde ve kentlerin çevresinde yaşıyor. Uzmanlar kentsel tarımı yaygınlaştırma yolları arıyor. Bu sayede aç insanlara yiyecek sağlanması için çalışılıyor.
Nierenberg, 237 sayfalık raporunda, dünyada her gece yaklaşık bir milyar kişinin aç uyuduğuna dikkati çekiyor: "Batılılar olarak Afrika’dan öğrenecek çok şeyimiz var. Yaptıkları diğer gelişmekte olan ülkelere de örnek olabilir."
Birçok gelişmekte olan ülkede çiftçiler ürünlerinin yüzde yaklaşık 40’ını haşereler ve diğer sorunlar yüzünden kaybediyor. Bu durum fiyatları ve açlığı arttırıyor.
Ancak Nijerya’da bazı çiftçiler yan ürünleri temel gıda malzemelerine dönüştürerek gelir sağlıyor.
Nierenberg dünyada açlıkla mücadele edenlerin hasatları korumada daha dikkatli davranmasını istiyor: "Gıda üretmeye yaptığımız yatırımı, ürettiğimiz gıdaları korumak için de yapmalıyız."
Worldwatch Enstitüsü’nün raporu çiftçiler için basit ve az maliyetli yöntemlere ağırlık veriyor. Washington’daki BM Gıda ve Tarım Örgütü Bürosu Müdürü Daniel Gustafson bunun doğru bir yaklaşım olduğu görüşünde: "Bu yenilikler elinizdeki imkanlarla neler yapabileceğinizi gösteriyor."
Gustafson’a göre, gelişmekte olan ülkelerdeki çiftçiler için hazırlanan ama çoğu zaman yabancı çıkarları gözeten programlar, yerli halkın imkanlarını gözardı ediyor.
Araştırmacılar, bağış yapanlar ve hükümetler için çiftçilerin ne bildiği ve hangi yöntemleri denediklerini bilmek çok önemli.
Danielle Nierenberg Afrikalı çiftçilerin yöntemlerinden çok etkilenmiş. Afrika’dan açlık ve yoksulluk fotoğrafları görerek büyüyen araştırmacı, bir yıllık gezisinin beklediğinden çok farklı geçtiğini söylüyor: "Afrika’ya kalbimde çok az umutla gittim. Gördüklerim beni şaşırttı Tüm yenilik çabalarında umut görüyorum. Ancak bu yeniliklerin devamını sağlayacak dış yardımlar konusunda daha az iyimserim."
Nierenberg bağışların dışında bir çok ülkede çiftçilerin kendi hükümetlerinden daha fazla destek beklediklerini de söylüyor.
