Bush yönetiminin yıllarca Saddam Hüseyin’e karşı alternatif olarak hazırladığı Ahmed Çelebi’nin parti bürosuna ve evine Amerikan askerleri ile Irak güvenlik güçleri tarafından baskın düzenlenmesi, New York Times tarafından manşetten duyuruluyor. Gazete, 'Böyle dostlar' başlıklı makalesinde, Çelebi’nin savaş öncesinde Irak’la ilgili yanlış istihbarat bilgilerinden de sorumlu olduğunu hatırlatıyor. Ancak New York Times, Çelebi’nin bu kadar öne çıkmasında Washington’daki şahinlerin rolünün de unutulmaması gerektiğini vurguluyor:
'Bir politikacı, hatta bir muhbir olarak Çelebi’nin takdir edilecek fazla bir özelliği yok. Ama günah keçisi haline de getirilmemeli. Bush yönetimi, kendi çıkarları tamamen Amerika’nın Irak’ı işgal etmesinden yana olan böylesine tartışmalı bir kişiye, bu kadar güvenirken ne yaptığını biliyor olmalıydı. Yine de, gecikmiş bile olsa, Washington’un bir çok vahim hatanın sembolü haline gelen böyle birisiyle yollarını ayırması olumlu bir gelişmedir.'
Washington Post da, Çelebi’nin bürosuna ve evine düzenlenen baskınları birinci sayfadan duyuruyor. Gazetede yer alan Jim Hoagland imzalı yorumda ise, Çelebi’nin Amerika’nın Irak’ta egemenliği devretme planına ve eski Baas partisi yöneticileriyle işbirliği düşüncesine açıkça karşı çıkarak çizmeyi aştığı savunuluyor. Hoagland, artık Amerika’nın korumasından mahrum kalan Çelebi’nin, düşmanları için açık bir hedef haline geldiğini de vurguluyor:
'Bu baskınların, Çelebi’nin Amerikan politikalarına yönelttiği sert eleştirilerle ilgili olmadığı iddiası, Iraklıları ve diğer Arapları güldürür. Çünkü Amerika’nın yıllardır Mısır’da, Ürdün’de, Suudi Arabistan’da ve başka yerlerdeki yönetimlerin yaptıkları yolsuzlukları desteklediğini veya onayladığını biliyorlar. Polis ve asker gücüne başka yerlerde büyük ihtiyaç duyulduğu bir sırada düzenlenen bu baskın, Amerika’nın Irak’ta hukuk ve demokrasi kurallarına bağlılığına ilişkin kuşkuları artırmaktan başka bir işe yaramaz.'
Amerikan basınında, Irak’taki gelişmelerin yanı sıra İsrail’in Gazze’ye yönelik saldırıları da geniş yer tutuyor. Christian Science Monitor, İsrail’in acımasız saldırılarının Gazze’deki Yahudi yerleşimlerinin boşaltılması umutları azalttığı yorumunda bulunuyor. İsrail’in silah kaçakçılığı yapılan tünellerden kurtulmak için böyle bir operasyona ihtiyacı olmadığını savunan gazete, başta uluslararası müdahale olmak üzere barışçıl yöntemlerin denemesi gerektiği görüşüne yer veriyor:
'İsrail’in, Gazze’den çekilmesi öncesinde şiddete başvurması gerekmiyorudu. İsrail, Gazze’den çekildikten sonra bölgenin Hamas’ın kontrolüne geçmesini önlemek istiyorsa, yapması gereken şey, Filistinlilerle görüşmelere başlamasıdır. Ve izlenecek en iyi yol, Uluslararası toplumun “yol haritası” adıyla bilinen barış planına uygun adımlar atmaktır.'
Boston Globe gazetesi de, İsrail başbakanı Ariel Şaron’un Refah mülteci kampına insani yardım ulaştırılmasına izin vermesi gerektiğini vurguluyor. Gazete, Şaron’un Gazze’den çekilmeden önce daha da sertleşerek, koalisyon ortaklarına bu çekilmenin İsrail’in zayıflığı anlamına gelmediğini gösterme çabasının da boş bir girişim olduğu görüşünde:
'Gazze ve Batı Şeria’daki Yahudi yerleşimcilerin örgütleri ve Şaron’un koalisyonundaki aşırı sağcı partiler, sert askeri operasyonlar yapılsa da yapılmasa da Gazze’den çekilme planına karşı çıkmayı sürdürecektir. Filistinli militanlar da, İsrail’in çekilmesinden önce ölen sivillerin ve yıkılan evlerin sayısı ne olursa olsun, Şaron’u, Gazze’den, intihar saldırıları ve silahlı mücadele ile attıklarını iddia etmeye devam edecektir. İsrailli ve Filistinli liderler, öldürülen her masum sivilin, İsrail ve Filistin’in barış içinde bir arada yaşaması gerektiği düşüncesini zora soktuğunu fark etmelidir.'