Washington Post İran’da muhaliflerin toplu yargılanmasını Stalin dönemi Rusya’sındaki mahkemelere benzetiyor. Gazete, bazı sanıkların yaptığı itirafların da baskı altında alındığı görüşünde:
“Bu toplu dava, rejimin, muhalefete karşı hoşgörülü davrandığı yönündeki imajını tamamen ortadan kaldırmakla kalmadı, aynı zamanda iktidarın gücünü kaybetmeye başladığını da gösterdi. Rejime bağlı sertlik yanlısı milislerin şiddet kullanmasına rağmen Tahran sokaklarında protesto gösterileri devam ediyor. Dini lider Ali Hamaney ile Pazartesi günü yemin eden Cumhurbaşkanı Ahmedinecad arasında anlaşmazlık yaşandığı haberleri geliyor. Tahran’daki bu tehlikeli gelişmeler, İran’ın nükleer programını önlemeye çalışan Obama yönetimi açısından da bir ikilem oluşturuyor. Amerika, Tahran’da kimi muhatap alacağını kestiremiyor”
USA Today ise İran’daki siyasi krizin Amerika açısından bir fırsat olduğu görüşünde. Gazete, İran’daki gelişmeleri Sovyetler Birliği’nin son dönemine benzetiyor:
“Tıpkı Sovyetler Birliği’nin çöküşünden önce Kremlin uzmanlarının yaptıkları gibi, bugün de İran uzmanları Tahran’daki seçkinler arasında yaşanan anlaşmazlığın bir çatışmaya dönüşebileceği tahmininde bulunuyor. Amerika, bu süreçte doğru bir tavır takınarak gelişmeleri izlemekle yetiniyor. Sonuçta, ne olursa olsun, Amerika bu işten kazançlı çıkacaktır. Eğer ılımlılar kazanırsa, yeni fırsatlar doğacaktır. Eğer sertlik yanlıları muhalefeti şiddet yoluyla bastırırlarsa, İran halkının gözünde meşruiyetini kaybedecektir. Ancak Amerika bu süreçte düşmanının zayıf düşmesinden istifade edebilir. Örneğin Suriye’yi İran’la ittifaktan vazgeçirme çabalarını yoğunlaştırabilir. Ayrıca, İran’da istikrarsızlığın öne çıkması, ekonomik yaptırımların daha etkili olmasını ve İran’ın nükleer programından vazgeçmesini sağlayabilir.”
Christian Science Monitor gazetesi ise savaşın birinci yıldönümünde Rusya-Gürcistan ilişkilerini mercek altına alıyor. Gazete, Gürcistan’ın Rusya’ya karşı kendisini savunabilmesinin yolunun demokrasiden geçtiğini vurguluyor:
“Rusya’nın Tiflis hükümetinin içişlerine karışmasını sağlayan ana unsur, Gürcistan’ın askeri açıdan zayıflığı değil, kronik hale gelmiş olan siyasi kargaşadır. Moskova, diğer eski Sovyet cumhuriyetlerini hizaya sokmak için, Batıyla işbirliğine giren Gürcistan’ı çökmüş bir ülke konumuna sokmak istiyor. Saakashvili’nin Gürcistan’ı korumak için yapabileceği en doğru şey, demokrasiyi güçlendirmektir. Başkan yardımcısı Joe Biden’ın da söylediği gibi, Abhazya ve Güney Osetya’yı yeniden kazanmanın yolu barışçıl ve müreffeh bir Gürcistan’dan geçiyor. Ancak demokrasinin gelişmesi Gürcistan’da istikrarı sağlayabilir, yabancı yatırımcıları çekebilir ve ekonomik kalkınmanın önünü açabilir.”
New York Times ekonomik krizin eyaletleri de etkilediğine dikkati çekiyor. Gazete, bu durumun Amerika’nın ekonomik durgunluktan çıkış çabasını da olumsuz etkilediğini ileri sürüyor:
“Eyaletlerin bütçe açıklarını kapatmaları için iki yol var; ya federal hükümetten mali destek alacaklar ya da vergileri artıracaklar. Yönetim, daha fazla mali destek beklenmemesi gerektiğini söylüyor. Bu durumda vergileri artırmak kaçınılmaz hale geliyor. Ancak hem vergilerin artırılması hem de harcamaların kısılması talebi azaltıcı bir etki yapacaktır. Bütçe açığı sorununu adil ve doğru bir biçimde çözmek için siyasi cesaret ve liderlik gerekiyor.”