Boston Globe Amerika’nın İran’la ilişkisinde Tahran’ın nükleer programıyla ilgili vereceği kararın belirleyici olacağını vurguluyor ve şunları yazıyor:
“Başta Afganistan olmak üzere değişik konularda İran’la samimi bir diyalog kurulursa, Obama Tahran’a nükleer programından vazgeçmesi karşılığında önemli avantajlar teklif edebilir. Böylece İran bölgesel bir güç olma hedefine diplomatik yollarla ulaşabilir. İran’ın nükleer silah sahibi olması ise komşuları arasındaki kaygıları artırarak bölgede bir nükleer silahlanma yarışına yol açabilir. Obama, masaya oturma niyetini ortaya koyarak doğru bir adım attı. Şimdi İran da gerçek niyetini göstermek zorunda kalacak.”
USA Today tarihin en büyük saadet zinciri skandalı olan Madoff skandalının Sermaye Piyasası ve Borsa Komisyonu’nun (SEC) eksiklerini de göz önüne serdiğini yazıyor ve şöyle diyor:
“Büyük bir teknolojik devrim ve refah patlaması yaşanan 1980’li yıllarda piyasaların denetimsiz bırakılması Sermaye Piyasası ve Borsa Komisyonu SEC’i de etkiledi. Şimdi SEC yeniden ani zenginliklerin hayranlık değil şüphe uyandırdığı ve hiç kimsenin denetimden kaçamadığı 1970’li yıllara dönmelidir. SEC, Madoff gibi mali yolsuzluklara bulaşanları araştıracak bir vizyona, kaynaklara ve uzmanlığa sahip olmalıdır.”
Los Angeles Times, Obama’nın Ulusal İstihbarat Konseyi’nin başına getirmek istediği Charles W. Freeman'a karşı büyük bir tepki oluştuğunu hatırlatıyor. Freeman’ın bundan İsrail lobisini sorumlu tuttuğunu belirten gazete, şöyle diyor:
“İsrail Amerika’nın dostu ve müttefikidir. Güvenli sınırlar içinde yaşama hakkına sahiptir. Ancak İsrail’in eleştirilerden muaf olduğunu düşünmüyoruz. Amerika son yıllarda fazlasıyla İsrail yanlısı bir politika izledi ve İsrail yanlısı yöneticiler, işbaşına geldi. Buna bir itirazımız yok. Ancak itiraz ettiğimiz şey, sadece İsrail yanlılarının sesinin duyulması.”
Christian Science Monitor eğitim sisteminde kapsamlı bir reforma hazırlanıldığını hatırlatıyor ve şöyle diyor:
“Obama eğitim süresinin ve yıl içindeki ders günlerinin sayısını artırmak istiyor. Öğretmenlerin performanslarına göre ücret almasını savunuyor. Düşünme ve yaratıcılığı da içeren daha katı başarı standartları getirilmesini öneriyor. Bütün bunlar, okulların Washington tarafından denetlenmesi ve federal kaynaklara bağlı olması sonucunu da beraberinde getirecek. Ancak Amerika’yı eğitim alanında rekabet edebilir bir noktaya taşımak gerekiyor. Amerikan okulları, diğer ülkelerdeki daha yüksek standartlara uyumlu hale getirilmelidir. Obama’nın da dediği gibi, “gelecek, çocuklarına en iyi eğitimi veren ülkelerin olacaktır.”