Christian Science Monitor Annapolis’teki Ortadoğu barış konferansını, sadece düşman tarafları bir araya getirmesi açısından bile bir başarı olarak değerlendiriyor. Gazete, bir Filistin devleti kurulmadıkça ve İsrail’le Suriye arasında barış sağlanmadıkça, radikal İslamcıların bölgedeki etkinliğinin süreceği görüşünde:
"Annapolis’e katılanların çok büyük bir kısmı, farklı cephelerdeki ve koalisyonlardaki ılımlı kesimleri temsil ediyor. Bu ılımlı kesimler hep birlikte hareket ederek, İran gibi barış karşıtı güçleri daha kolay etkisiz hale getirebilirler. Bu konferans, Filistin devleti kurulması konusunda başarısız olsa bile, İran’a karşı geniş bir koalisyonu ortaya çıkarmış olacaktır. İran’ın önemli bir müttefiki olan Suriye’nin bu konferansa katılıyor olması ise Tahran’daki mollaların dışlanmasını sağlayabilir. Böylece bölgedeki ılımlı kesimler de yükselişe geçebilir."
Boston Globe yazarı James Caroll, Ortadoğu’da barışın önünde bir çok engel bulunmasına rağmen, Annapolis Konferansının bu engelleri aşabileceği yorumunda bulunuyor. Caroll, Ortadoğu sorununun uzun süredir ilk kez böylesine uluslararası bir düzeyde ele alınacağının altını çiziyor:
"Umutlu olmamızı sağlayan en önemli neden, bütün tarafların, mevcut durumun sürdürülemeyeceğini kabul etmesi. İsrail Başbakanı Ehud Olmert, 'siyasi bir çözüm umudu bulunmadıkça, bunun sonucu, ölümcül olacaktır' diye konuştu. İki devletli bir çözüm bulunmazsa, hem Filistin’in umutları hem de İsrail demokrasisi ölümcül bir darbe yiyecektir. Böyle bir sonuç, bütün dünya açısından çok kötü olacaktır."
Washington Post, yapılan kamuoyu yoklamalarında, Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin’e verilen yüksek desteğe rağmen, muhalifler üzerindeki baskının giderek arttığını vurguluyor. Yapılan yorumda, 2 Aralık’taki seçimlere AGİT gözlemcilerinin katılamayacağı da belirtiliyor:
"Vladimir Putin, anayasayı çiğnemesine ve bir dönem daha ulusal lider olarak kalma çabasına rağmen, halkın en çok güvendiği ve sevdiği kişi olarak gösteriliyor. Bütün veriler de Rus halkının mutlu olması gerektiğini gösteriyor. Artan petrol fiyatları sayesinde ekonomi büyüyor ve refah yayılıyor. Peki ama böylesine yüce bir lider nasıl oluyor da dar kafalı ve paranoyak bir imaj çizebiliyor? Putin, niçin kendisini, ülkeyi sansürle ve sopayla yönetmek zorunda hissediyor?"
New York Times Başkan Bush’un mali disiplini sağlamak adına sosyal harcamaları kısmasını eleştiriyor. Gazete, yönetimin eğitim, sağlık ve istihdam alanlarındaki harcamaları kısarken, üst düzey yöneticilerin vergilerini indirmeye çalışmasını, “ikiyüzlülük” olarak tanımlıyor:
"Başkan Bush’un Kongre’nin önerdiği bütçe tasarısını veto etme tehdidinin, mali disiplinle hiçbir ilgisi yoktur. Bu, tamamen kendi tabanını memnun etmeye ve Irak savaşı gibi başarısızlıklarını gizlemeye çalışmasının bir sonucudur. Bush yönetimi, zenginlerin vergilerini indirerek ve savaş harcamalarını artırarak, bütçe açığına yol açmaktan dolayı suçludur. Bütçe harcamalarını denetim altına almak için izlenecek yol, gerekli kalemlerde kesintiye gitmek değil, savaşı bitirmek ve aşırı vergi indirimi politikasından vazgeçmektir."