Washington Post, Temsilciler Meclisi Başkanı Nancy Pelosi’nin, Beyaz Saray’ın karşı çıkmasına rağmen, Suriye Devlet Başkanı Beşar Esad’la görüşmesini eleştiriyor. Gazete, Pelosi’yi kendi kişisel tercihlerini, resmi Amerikan politikasının yerine koymaya çalışmakla suçluyor:
"Pelosi, iki hafta önce Temsilciler Meclisi’nde, Bush’un başkomutan olarak Irak’taki birlikleri yönetme yetkisini ortadan kaldıracak bir yasal düzenlemenin başını çekiyordu. Şimdi de, Ortadoğu’da başkanın izlediği politikayla tamamen çelişen yeni bir politikayı hayata geçirmeye çalışıyor. Biz de, Bush’un izlediği askeri stratejiyi ve bölgesel diplomasiyi eleştiriyoruz. Ancak Pelosi’nin bir gölge başkanlık oluşturma çabası hem ters tepecek bir girişimdir, hem de aptalcadır."
USA Today Cumhuriyetçi Partili bazı Kongre üyelerinin Irak’ta güvenliğin sağlandığını kanıtlamak amacıyla Bağdat’ta bir pazara gitmesini siyasi bir gösteri olarak yorumluyor. Gazete, Irak’ta geçmişte de saldırıların zaman zaman azaldığını hatırlatıyor ve bunu isyancıların tükenişi olarak tanımlayan yetkililerin daha sonra yanlış çıktığını vurguluyor:
"Bush, Irak’ta izlediği politikanın başarıya ulaşacağını söylediğinde kamuoyu ve medya haklı olarak şüpheyle yaklaşıyor. Şu anda, henüz bir değerlendirme yapmak için çok erken. Bağdat’ta yaşamın, Indiana’daki sakin bir yaz günüyle ilgisi olmadığını biliyoruz. Ancak üç ay öncesine kıyasla durumun değiştiğinin de farkındayız. Asıl sorulması gereken soru ise, Bağdat’ın altı ay sonra nasıl bir yer olacağıdır."
Christian Science Monitor küresel ısınmada zengin ülkelerin sorumluluğunun daha fazla olduğunu belirtiyor. Gazete, bu nedenle küresel ısınmanın sonuçlarıyla mücadelede, zengin ülkelerin yoksul ülkelere yardımcı olması gerektiğini savunuyor:
"Karbon emisyonlarını azaltan yoksul ülkelere, küresel ısınmanın sonuçlarıyla mücadele için daha fazla para verilmesini sağlayacak bir teşvik sistemi uygulanabilir. Bir çok ülkede örneği görüldüğü gibi, meteorolojik felaketlerin sonuçları, uygun önlemlerle azaltılabilir. Küresel sınmaya karşı, özellikle dünyanın en hassas bölgelerinde, yeni bir zihinsel ve fiziki esneklik oluşturulmalıdır. 1992’de, İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesini imzalayarak yoksul ülkelere yardım vaadinde bulunan sanayileşmiş ülkeler, daha hızlı ve cömert davranmalıdır."
Los Angeles Times Almanya’daki Türklerin bu ülkeye uyum çabalarını anlatan bir habere yer veriyor. Haberde, Almanya’daki Türklere ilişkin şu gözlemlere yer veriliyor:
"Türklerin büyük bir kısmı ilk geldiklerinde Almanya’da kalmayı düşünmüyordu. Almanlar da Türkleri tamamen benimsemedi. Ancak zamanla durum değişti ve konuk işçiler kalıcı hale geldi. Bugün ikinci ve üçüncü nesil Türklerin önemli bir kısmı Alman pasaportu taşıyor, yaşadıkları ülkenin dilini akıcı bir biçimde konuşuyor ancak yine de kendilerini yabancı hissediyor. Görünmeyen ancak aşılamayan bir kültürel duvarda bir delik arıyor gibi yaşıyorlar.