Yoksul ülkelerin kalkınma sorununu ele alan Washington Post, konunun, sadece borçların affedilmesi veya kredi desteği verilmesi olarak algılanmasına karşı çıkıyor. Gazete, yoksul ülkelerin kalkınmasında ticaret, göç, güvenlik,teknoloji ve çevre gibi konularda yapılacak yardımların önemine dikkat çekiyor:
"Ne yazık ki, yoksul ülkelere yardımla ilgili çabalar her zaman doğru alana yönlendirilmiyor. Ayrıca yapılan bağışlar ve borçların silinmesi kadar önemli başka etkenler de var. Örneğin zengin ülkelerde çalışan yoksul ülke vatandaşlarının evlerine gönderdikleri paranın toplamı tüm resmi yardım miktarlarının üstünde. Ticaret politikası da çok önemli. Kongre, tsunamiden etkilenen dört ülkeye 908 milyon dolarlık yardımı onayladı fakat Amerika’nın bu ülkelerin ithal ürünlerinden her yıl aldığı gümrük vergisi bu rakamın iki katını aşıyor."
Christian Science Monitor ise, Kuzey Kore’nin nükleer programından vazgeçme kararının arkasında yatan nedenleri sorguluyor. (Bu Kararını daha sonra Amerika’dan alacağı hafif nükleer reaktör şartına bağlayan) Kuzey Kore’nin ekonomik açıdan çöküşün eşiğinde olduğunu belirten gazete, komünist lider Kim Jong-İl’in hem kendi iktidarını korumaya hem de serbest piyasa ekonomisine geçmeye çalıştığını vurguluyor:
"Kuzey Kore, kapitalist uygulamaları geliştirebilmek için “nükleer rekabet” ve “kendine yeterlilik” ideolojisi gibi yabancı yatırımcıları ürküten yaklaşımlardan vazgeçmek zorunda. Ancak bunlar, kendi vatandaşlarının dünyayla bağlantısını kopartan bir diktatör için çok tehlikeli adımlar. Fakat kapitalizmin tadını bir kere almak bile Kim Jong-il için baştan çıkarıcı olabilir."
Washington Times ise nükleer programı nedeniyle sıkıntı yaratan bir başka ülkeyi, İran’ı gündeme getiriyor. Tahran’ın uzlaşmaz bir tavır izlediğini öne süren gazete, bunun artık Avrupa ülkeleri tarafından da fark edildiğini savunuyor:
"İran’ın Güvenlik Konseyi’nde ele alınması ve bu ülkeye yaptırım uygulanması Çin ve Rusya’nın Tahran yönetimine destek vermesi nedeniyle biraz zor görünüyor. Üstelik yaptırım kararı alınsa bile, bunun sonuç vereceği de belirsiz. Elbette ki yaptırımlar, İran rejimini bir ölçüde zayıflatacaktır, fakat bu yaptırımların İran’ın dini lideri Ayetullah Ali Hamaney’i yıllardır sürdürdüğü politikasından vazgeçirmesi çok zor."
New York Times, Irak ve Afganistan’daki gelişmeleri karşılaştırıyor. Her iki ülkenin de benzer süreçlerden geçtiğini hatırlatan gazete, Afganistan’ın kendi ayakları üstünde durabilecek konuma gelmek üzere olduğunu kaydediyor ve Irak’taki olumsuzluklara karşın Afganistan’da bu başarının nasıl sağlandığını irdeliyor:
"Nedenlerden biri hiç kuşkusuz, Afganistan’ın bütün etnik ve siyasi farklılıklarına rağmen bir millet olarak uzun bir geçmişe sahip olmasıdır. Bir başka neden ise Birleşmiş Milletler’in tam destek vermesidir. Bu sayede, uluslararası mali ve teknik destek sağlanmış ve daha önemlisi yeni yönetim uluslararası düzeyde bir meşruiyet kazanmıştır."
"Ne yazık ki, yoksul ülkelere yardımla ilgili çabalar her zaman doğru alana yönlendirilmiyor. Ayrıca yapılan bağışlar ve borçların silinmesi kadar önemli başka etkenler de var. Örneğin zengin ülkelerde çalışan yoksul ülke vatandaşlarının evlerine gönderdikleri paranın toplamı tüm resmi yardım miktarlarının üstünde. Ticaret politikası da çok önemli. Kongre, tsunamiden etkilenen dört ülkeye 908 milyon dolarlık yardımı onayladı fakat Amerika’nın bu ülkelerin ithal ürünlerinden her yıl aldığı gümrük vergisi bu rakamın iki katını aşıyor."
Christian Science Monitor ise, Kuzey Kore’nin nükleer programından vazgeçme kararının arkasında yatan nedenleri sorguluyor. (Bu Kararını daha sonra Amerika’dan alacağı hafif nükleer reaktör şartına bağlayan) Kuzey Kore’nin ekonomik açıdan çöküşün eşiğinde olduğunu belirten gazete, komünist lider Kim Jong-İl’in hem kendi iktidarını korumaya hem de serbest piyasa ekonomisine geçmeye çalıştığını vurguluyor:
"Kuzey Kore, kapitalist uygulamaları geliştirebilmek için “nükleer rekabet” ve “kendine yeterlilik” ideolojisi gibi yabancı yatırımcıları ürküten yaklaşımlardan vazgeçmek zorunda. Ancak bunlar, kendi vatandaşlarının dünyayla bağlantısını kopartan bir diktatör için çok tehlikeli adımlar. Fakat kapitalizmin tadını bir kere almak bile Kim Jong-il için baştan çıkarıcı olabilir."
Washington Times ise nükleer programı nedeniyle sıkıntı yaratan bir başka ülkeyi, İran’ı gündeme getiriyor. Tahran’ın uzlaşmaz bir tavır izlediğini öne süren gazete, bunun artık Avrupa ülkeleri tarafından da fark edildiğini savunuyor:
"İran’ın Güvenlik Konseyi’nde ele alınması ve bu ülkeye yaptırım uygulanması Çin ve Rusya’nın Tahran yönetimine destek vermesi nedeniyle biraz zor görünüyor. Üstelik yaptırım kararı alınsa bile, bunun sonuç vereceği de belirsiz. Elbette ki yaptırımlar, İran rejimini bir ölçüde zayıflatacaktır, fakat bu yaptırımların İran’ın dini lideri Ayetullah Ali Hamaney’i yıllardır sürdürdüğü politikasından vazgeçirmesi çok zor."
New York Times, Irak ve Afganistan’daki gelişmeleri karşılaştırıyor. Her iki ülkenin de benzer süreçlerden geçtiğini hatırlatan gazete, Afganistan’ın kendi ayakları üstünde durabilecek konuma gelmek üzere olduğunu kaydediyor ve Irak’taki olumsuzluklara karşın Afganistan’da bu başarının nasıl sağlandığını irdeliyor:
"Nedenlerden biri hiç kuşkusuz, Afganistan’ın bütün etnik ve siyasi farklılıklarına rağmen bir millet olarak uzun bir geçmişe sahip olmasıdır. Bir başka neden ise Birleşmiş Milletler’in tam destek vermesidir. Bu sayede, uluslararası mali ve teknik destek sağlanmış ve daha önemlisi yeni yönetim uluslararası düzeyde bir meşruiyet kazanmıştır."