Türkiye ile Avrupa Birliği’nin üyelik müzakerelerine başlama konusunda anlaşmasını önemli bir gelişme olarak değerlendiren New York Times, müzakerelerin açık uçlu olması ve askıya alınabileceği gibi koşullar nedeniyle Türklerin gururunun kırılabileceğini belirtiyor. Öne sürülen koşulların Avrupa’daki Türkiye karşıtlarını tatmin edebileceğini ancak buna karşılık Türk halkının Avrupa’ya yönelik kuşkularını artıracağını vurgulayan gazete, Türkiye’nin üyeliği konusunda daha net bir tavır izlenmesi çağrısında bulunuyor.
"1952’den bu yana NATO, 1963’den bu yana Avrupa topluluğunun ortak üyesi olan Türkiye’nin, Avrupalı ve Batılı olma konusunda, Birliğin Doğu Avrupalı yeni üyeleri kadar hakkı vardır. Müzakerelerin yaklaşık on yıl sürmesi bekleniyor. Bu da, varolan sorunların çözümü için yeterince uzun bir süre. Bu süre içinde Türklere sonsuza kadar sabırlı olmalarını gerektirmeyecek ve belirli bir tarihte sona erecek yıllık ilerleme raporları verilmelidir. 45 yıl zaten yeterince uzun bir süre."
Boston Globe gazetesiyse “kalabalık, yoksul, Müslüman ve bir tarım ülkesi olan Türkiye Avrupa demokratik klübüne kabul edilecek mi” sorusunun cevabını araştırıyor. Kıbrıs konusundaki tartışmaların sonunda bir uzlaşmaya bağlandığını ancak bu uzlaşmanın Kıbrıs sorununun çözümü anlamına gelmediğini hatırlatan gazete, üyelik müzakerelerinde ise Kıbrıs konusundan çok, büyük Avrupa devletlerinin ekonomik, toplumsal ve demografik çıkarlarının öne çıkacağını belirtiyor.
"Bu gerçek, Avrupa Birliği’nin görüşmelerin açık uçlu olması konusundaki ısrarında da net bir şekilde görülüyor. Açık uçluluk, müzakerelerin Türkiye’nin tam üyeliği ile değil ayrıcalıklı ortaklık anlaşmasıyla sonuçlanabileceği anlamına geliyor. Türkiye’nin üyeliği için belirlenen en erken tarih ise 2015. O tarihte Türkiye’nin nüfusu 80 milyonu geçecek ve Birliğin en büyük ülkesi olarak en fazla söz hakkına sahip olacak. Bu nedenle Türk tarım ürünleri konusunda Avrupa’da bir endişe yaşanıyor ve Türkiye’nin yoksul tarım işçilerinin Avrupa’nın diğer bölgelerinde kendilerine ekonomik fırsat araması Avrupa’yı zor bir tercihle karşı karşıya bırakacak. Avrupa düşüncesinin tarihi önem taşıyan biçimde yeniden tasarlanması konusunda her iki tarafın da zamana ve sabra ihtiyacı olacak."
Christian Science Monitor gazetesi, sera etkisi yapan gazların emisyonunun azaltılmasını öngören Kyoto Protokolü’nün daha resmen yürürlüğe bile girmeden taraf ülkelerce çiğnendiğini gündeme getiriyor. Geçen hafta Arjantin’de yapılan uluslararası toplantıda Avrupa ülkelerinin Kyoto protokolünün 2012’de sona ermesinin ardından Amerika’yı da kapsayan yeni bir düzenlemeye gitme çabalarının sonuçsuz kaldığını hatırlatan gazete, Bush yönetiminin tavrının değişmesinin beklenmediği görüşüne yer veriyor.
"Amerika karbondioksit emisyonunu azaltmak için ekonomik fedakarlıkta bulunmayacaktır ama bu konuda teknolojik açıdan büyük bir çaba harcıyor. Uzmanların çoğu yeni temizleme teknolojilerinin iklim değişikliği konusunda kısa vadede sonuç alınmasına yarayacağından şüphe duyuyor. Ama Kyoto protokolünün uzatılmasının işe yarayacağından da emin değiller. Çin, Hindistan, Brezilya ve diğer az gelişmiş ülkelerin de Kyoto protokolünün dışında kaldığı göz önüne alınırsa, üzerinde uzlaşılabilecek tek anlaşma yeni temiz yakıt teknolojilerine büyük yatırımlar yapılması olabilir."
New York Post yazarı Peter Brookes ise El Kaide lideri Usame bin Ladin’in son dönemde yoğunlaşan tehditlerinin ciddiye alınması gerektiğini savunuyor. Bin Ladin’in özellikle Suudi Arabistan’ı hedef almasına dikkat çeken yazar, bu ülkede de tıpkı 1979’daki İran İslam devrimi gibi bir rejim değişikliği yaşanabileceği görüşüne yer veriyor.
"Eğer başarılı olursa, dünyanın bilinen en büyük petrol rezervleri El Kaide’nin denetimine girecek, sanayileşmiş ülkelerin ekonomileri tehdit altında olacak. Daha da kötüsü Suudi Arabistan, Irak da dahil olmak üzere bölgedeki diğer Müslüman ülkeleri istikrarsızlığa sürükleyecek şekilde Afganistan gibi bir terör yuvası haline gelecek."