Güney Asya’daki deprem ve ardından yaşanan tsunami felaketi, Amerikan gazeteleri tarafından manşetten duyuruluyor. Can kayıplarının çok önemli bir kısmının tsunamiden kaynaklandığını vurgulayan New York Times, 30 metre yüksekliğindeki sudan bir duvarın Tayland, Hindistan ve Sri Lanka sahillerini yerle bir ettiğini aktarıyor. Gazete, felaketin kurbanlarına yardım çağrısında bulunuyor ve yaşanan trajediden çıkarılacak sonuç konusunda şunları yazıyor:
"Şok ve üzüntü azaldıktan sonra, böyle bir olayın anlamını sorgulamak insanın doğal bir içgüdüsüdür. Elimizden gelen her türlü yöntemle kurbanlara yardım etme gerekliliğinin yanı sıra bu öykünün bize anlattığı asıl trajedi, yeryüzünün acımasız mekaniğidir; birbirini öğüten, birbirine yaklaşan ve kayan tabakaların kendilerini sürükleyen güç dışındaki her şeye karşı kayıtsızlığıdır. Ve bu güç, insanlık tarihi açısından böylesine trajik sonuçlar doğurabilmektedir. Bu güç, bize varlığımızın ne kadar geçici olduğunu da göstermektedir."
Kurbanlar hakkında “binlerce ölü veya yaralı” gibi soyutlamaların felaketin insani boyutunu anlatmaya yetmediğini vurgulayan Washington Post ise, depremin tam da Noel sonrasına denk geldiğini hatırlatıyor. Yaşanan felaketin sadece doğal olayların ve kaderin önceden bilinemezliği biçiminde geçiştirilemeyeceğini savunan gazete, milyonlarca insanın felaketlere açık bölgelerde, dayanıksız evlerde yaşamak zorunda kalmasının asıl nedeninin yoksulluk olduğunu ifade ediyor ve şöyle diyor:
"Önümüzdeki saatlerde ve günlerde meydana gelebilecek artçı sarsıntılar ve yeni dalgalar, yaşanan acının ve üzüntünün yeni kanıtlarını da beraberinde getirebilir. Malezya, Sri Lanka, Endonezya ve Hindistan... Hepsi de farklı gelişmişlik düzeyinde bulunan bu ülkelerin hiç biri zengin değil. Hepsi de demokrasiyle yönetilen bu ülkelerin yardıma ihtiyacı olacak. Şimdi, Amerika’nın ve Amerikalıların bir kez daha, elinden geldiği kadar yardımda bulunmasının zamanıdır."
Christian Science Monitor ise, felaketin asıl tahrip edici boyutu olan tsunami’lere karşı önceden hazırlıklı olmak için daha fazla çaba harcanması gerektiği görüşüne yer veriyor. Japonya ve Amerika’nın tsunamileri mümkün olduğunca önceden saptamak ve önlem almak konusunda diğer ülkelere göre daha önde gittiğini kaydeden gazete, yine de bu alanda kat edilmesi gereken uzun bir mesafe olduğunu ifade ediyor:
"Pasifik’in “ateş hattı” olarak bilinen volkanik ve sarsıntılı bölgesine giderek daha fazla sayıda “alıcı aygıt” yerleştirilmesine rağmen, tsunami tahminleri hala gelişmekte olan bir bilim dalı. Daha net tahminlerde bulunabilmek için okyanus yatağı hakkında daha fazla veri toplanması gerekiyor. Ayrıca bütün ülkelerin denizden yüksekliği 15 metrenin altında olan ve sahile bir mil’lik mesafe içindeki bölgelerde daha güçlü binalar inşa etmesi gerekiyor. Yirminci yüzyılda tsunamiler 70 bin kişinin ölümüne neden oldu. Bu yüzyılda da benzer büyüklükte bir kayıp vermemiz gerekmiyor."
Washington Times ise, El Kaide lideri Usame Bin Ladin’i yakalamaktan sorumlu ekibin eski başkanı, emekli CIA ajanı Michael Scheuer’in Pakistan’la ilgili bir değerlendirmesine yer veriyor. Pakistan devlet başkanı Pervez Müşerref’in ülke içinde istikrarsızlığı göze alarak terörle mücadele başta olmak üzere Amerikan dış politikasına uygun adımlar attığını hatırlatıyor ve Müşerref’ten daha fazlasını istemenin haksızlık olacağını vurguluyor:
"Pakistan’ın ulusal çıkarları Amerika’nınkilerle bire bir örtüşmüyor. Ve Müşerref’in şu ana kadar yaptıklarının çoğu ülkesinin çıkarlarına uymuyor. Amerika’nın Pakistan’a bağımlılığı kısmen ihtiyaçtan, kısmen de Soğuk Savaş döneminden kaynaklanıyor. İhtiyaç, Pakistan’ın coğrafi konumundan kaynaklanıyor. Soğuk Savaş alışkanlığı ise Pakistan’dan ve diğer bir çok ülkeden bizim kirli işlerimizi yapmalarını istememiz anlamına geliyor. Ancak Soğuk Savaş’ın baskıları ve gerçekleri, artık tarihe karıştı. Amerika, dünya çapında terörle mücadeleyi kazanmak istiyorsa, kendi kirli işlerini mümkün olduğunca kendisi yapmalıdır."